ΘΡΗΝΟΣ ΠΟΝΟΣ
Όταν ένα κοριτσάκι 13 ετών πεθαίνει από αναθυμιάσεις του κάρβουνου ενός προπολεμικού μαγκαλιού η κοινωνία πρέπει για μια ακόμη φορά να κοιταχτεί στον καθρέπτη της.

Ένα κορμάκι άψυχο 
στα χέρια μου κρατώ
Νυφούλα δεν το πρόλαβα
λίγο να το χαρώ.
Ο άσπλαχνος χειμώνας
μου πήρε την ζωή μου.
Γέμισε πληγές και πόνο
την έρημη ψυχή μου.
Γιατί κορίτσι μου γλυκό
δεν με πήρες μαζί σου.
Να μου κελαηδάς μελωδικά
σε κήπο παραδείσου.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ