ΤΑ ΜΠΟΥΡΙΝΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Δεν θυμάμαι ακριβώς αν ήταν Ιούλιος ή Αύγουστος του 1980 που βρέθηκα τότε κατακαλόκαιρο στην Τήνο με το πλοίο της γραμμής
γύρω στις 14 μμ.
Είχα πάει στο νησί για λόγους επαγγελματικούς. Νύσταζα και έκλειναν τα μάτια μου αλλά που να ψάχνεις δωμάτιο αυτή την ακατάλληλη ώρα.
Βολεύτηκα σε μια καρέκλα του πρώτου καφενείου που βρήκα μπροστά μου. Λαγοκοιμήθηκα για λίγη ώρα, για να φύγει λίγη από την ταλαιπωρία του ταξιδιού.Μόλις ξημέρωσε πήρα το πρωινό μου και φρόντισα να τακτοποιήσω τις εκρεμότητες με την επαγγελματική μου απασχόληση στο νησί. Κατά τις 2 το μεσημέρι είχα προγραμματίσει να μεταβώ στην Μύκονο. Η απόσταση με το πλοίο δεν ήταν πάνω από μισή ώρα.Δυστυχώς δεν υπήρχε πλοίο της γραμμής.Είχα αφήσει ασχολίες πίσω και δεν μπορούσα να περιμένω την επομένη για το ταξίδι.Με πληροφόρησαν ότι στο λιμάνι της Τήνου υπάρχει ένα μικρό καραβάκι που εκτελεί τοπικά δρομολόγια.
Ευθύς αμέσως μεταβαίνω στο λιμάνι κόβω εισιτήριο και εισέρχομαι εντός του πλοίου.Το πλοιάριο ήταν μικρό έπλεε σαν καρυδότσουφλο και ως επιβάτες είχε καμιά εικοσάδα νεαρά άτομα, τουρίστες που μιλούσαν Αγγλικά και πιθανόν να ήταν φοιτητές που ήρθαν για διακοπές στα νησιά του Αιγαίου. Το πλοιάριο ξεκίνησε με κατεύθυνση προς την Μύκονο.Εκείνη την εποχή φυσούσαν δυνατά τα Αιγαιποελαγίτικα μπουρίνια και το καραβάκι έπαιζε τραμπάλα πέρα, δώθε,πάνω,κάτω, με τα κύματα να εισέρχονται ορμητικά και φλέρταρε με τον βυθό της
θάλασσας.Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε; Εγώ ο άθεος επαναστάτης άρχισα να κάνω τον σταυρό μου και να επικαλούμαι την βοήθεια του
Θεού για να μην βρεθώ στον πάτο της θάλασσας και φάνε το κουφάρι
μου τα ψάρια του Αιγαίου.Άλλωστε είχα υποχρεώσεις . Γυναίκα και τρία μικρά κοριτσάκια να μεγαλώσω. Φαίνεται όμως πως ο μόνος που τρόμαξε ήταν η αφεντιά μου.Ωραίος θαλασσόλυκος να σου πετύχει! Οι λιγοστοί νεαροί τουρίστες εντός του μικρού πλοιαρίου φλέρταραν τις κοπελιές και χαριεντιζόταν σαν να μην τρέχει απολύτως τίποτα.Λέτε και το πλοιάριο δεν κινδύνευε και ταξιδεύαμε με την θάλασσα σαν το λάδι.
Ευτυχώς που το ταξίδι ήταν μικρό και φθάσαμε σώοι και αβλαβείς στην Μύκονο που είχε σαν μασκώτ ένα πελεκάνο τον "Πέτρο" και τον μόδιστρο
Γιάννη Γαλάτη στο φόρτε του να μοστράρει τις νέες του γυναικίες μοδίτικες
συλλογές -συγνώμη "κολεξιόν" της λένε οι κυρίες. Γιατί θυμήθηκα αυτό το συμβάν μετά από 33 χρόνια;Διότι οι τηλεοράσεις παρουσίασαν προ ημερών το πλοίο της γραμμής των Κυκλάδων σε βίντεο να πλέει από την Τήνο, για Μύκονο με τεράστια θαλασσοταραχή. Ο πλοίαρχος συνηθισμένος στα μπουρίνια του Αιγαίου περίγραφε στους έκπληκτους δημοσιογράφους με ψυχραιμία
και νηφαλιότητα το συμβάν.Προσωπικά θα ήμουν ευτυχισμένος αν βρισκόμουν σε πλοίο της γραμμής που είναι μεγάλα και αντέχουν και όχι σε μικρό καρυδότσουφλο εκείνης της εποχής.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Δεν θυμάμαι ακριβώς αν ήταν Ιούλιος ή Αύγουστος του 1980 που βρέθηκα τότε κατακαλόκαιρο στην Τήνο με το πλοίο της γραμμής
γύρω στις 14 μμ.
Είχα πάει στο νησί για λόγους επαγγελματικούς. Νύσταζα και έκλειναν τα μάτια μου αλλά που να ψάχνεις δωμάτιο αυτή την ακατάλληλη ώρα.
Βολεύτηκα σε μια καρέκλα του πρώτου καφενείου που βρήκα μπροστά μου. Λαγοκοιμήθηκα για λίγη ώρα, για να φύγει λίγη από την ταλαιπωρία του ταξιδιού.Μόλις ξημέρωσε πήρα το πρωινό μου και φρόντισα να τακτοποιήσω τις εκρεμότητες με την επαγγελματική μου απασχόληση στο νησί. Κατά τις 2 το μεσημέρι είχα προγραμματίσει να μεταβώ στην Μύκονο. Η απόσταση με το πλοίο δεν ήταν πάνω από μισή ώρα.Δυστυχώς δεν υπήρχε πλοίο της γραμμής.Είχα αφήσει ασχολίες πίσω και δεν μπορούσα να περιμένω την επομένη για το ταξίδι.Με πληροφόρησαν ότι στο λιμάνι της Τήνου υπάρχει ένα μικρό καραβάκι που εκτελεί τοπικά δρομολόγια.
Ευθύς αμέσως μεταβαίνω στο λιμάνι κόβω εισιτήριο και εισέρχομαι εντός του πλοίου.Το πλοιάριο ήταν μικρό έπλεε σαν καρυδότσουφλο και ως επιβάτες είχε καμιά εικοσάδα νεαρά άτομα, τουρίστες που μιλούσαν Αγγλικά και πιθανόν να ήταν φοιτητές που ήρθαν για διακοπές στα νησιά του Αιγαίου. Το πλοιάριο ξεκίνησε με κατεύθυνση προς την Μύκονο.Εκείνη την εποχή φυσούσαν δυνατά τα Αιγαιποελαγίτικα μπουρίνια και το καραβάκι έπαιζε τραμπάλα πέρα, δώθε,πάνω,κάτω, με τα κύματα να εισέρχονται ορμητικά και φλέρταρε με τον βυθό της
θάλασσας.Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε; Εγώ ο άθεος επαναστάτης άρχισα να κάνω τον σταυρό μου και να επικαλούμαι την βοήθεια του
Θεού για να μην βρεθώ στον πάτο της θάλασσας και φάνε το κουφάρι
μου τα ψάρια του Αιγαίου.Άλλωστε είχα υποχρεώσεις . Γυναίκα και τρία μικρά κοριτσάκια να μεγαλώσω. Φαίνεται όμως πως ο μόνος που τρόμαξε ήταν η αφεντιά μου.Ωραίος θαλασσόλυκος να σου πετύχει! Οι λιγοστοί νεαροί τουρίστες εντός του μικρού πλοιαρίου φλέρταραν τις κοπελιές και χαριεντιζόταν σαν να μην τρέχει απολύτως τίποτα.Λέτε και το πλοιάριο δεν κινδύνευε και ταξιδεύαμε με την θάλασσα σαν το λάδι.
Ευτυχώς που το ταξίδι ήταν μικρό και φθάσαμε σώοι και αβλαβείς στην Μύκονο που είχε σαν μασκώτ ένα πελεκάνο τον "Πέτρο" και τον μόδιστρο
Γιάννη Γαλάτη στο φόρτε του να μοστράρει τις νέες του γυναικίες μοδίτικες
συλλογές -συγνώμη "κολεξιόν" της λένε οι κυρίες. Γιατί θυμήθηκα αυτό το συμβάν μετά από 33 χρόνια;Διότι οι τηλεοράσεις παρουσίασαν προ ημερών το πλοίο της γραμμής των Κυκλάδων σε βίντεο να πλέει από την Τήνο, για Μύκονο με τεράστια θαλασσοταραχή. Ο πλοίαρχος συνηθισμένος στα μπουρίνια του Αιγαίου περίγραφε στους έκπληκτους δημοσιογράφους με ψυχραιμία
και νηφαλιότητα το συμβάν.Προσωπικά θα ήμουν ευτυχισμένος αν βρισκόμουν σε πλοίο της γραμμής που είναι μεγάλα και αντέχουν και όχι σε μικρό καρυδότσουφλο εκείνης της εποχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου