Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ 
Τεμαχίστηκε ο εαυτός μου
σε κομμάτια
στου δρόμου την άκρη.

Τα μάτια μου τυλίχτηκαν
ένα απαίσιο μαύρο σκοτάδι.

Αδυνατώ πλέον να αντικρίσω
το απέραντο
Ελληνικό φως.
Ούτε την αγαπημένη
γαλάζια θάλασσα.

Τις ψαρότρατες,
τα τρεχαντήρια,
και τις βαρκούλες
να λικνίζονται
στα γαλήνια νερά της.

Μέσα μου ζει το σκοτάδι
και η μελαγχολία.
Έξαφνα και ανεπαίσθητα
η ομίχλη
μου σφάλισε το φως
από τα μάτια
και το χαμόγελο
από τα χείλη.
Τι πόνος.Πόσο νοιώθω
έρημος
και μόνος!!!

Αντοχή και κουράγιο.
Με υπομονή θα περιμένω.

Στο δέντρο της γνώσης
δεν το μετάνιωσε κανείς.
Κι εγώ ακόμη μαθαίνω.
Το σκοτάδι κάποτε σβήνει
και ξημερώνει η χαραυγή.
Πότε θ`άρθει και για μένα
να πιω νερό από την πηγή;
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου