ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΥΣΤΥΧΕΙΣ ΟΙ ΟΡΘΩΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΝΤΕΣ
«Ο άνθρωπος ζει πιο ευτυχισμένα όταν δεν έχει συνείδηση της τραγικότητας της ζωής του.» Εμμανουήλ Κριαράς
Η "τραγικότητα", συνίσταται στην νοητική διεργασία δύο βασικών εξωγενών παραγόντων. Ο πρώτος είναι η φυσική και βιολογική κατάλυση όλων των ειδών" ορατών τε και αοράτων" και καλείται θάνατος. Ο δεύτερος είναι η αναγκαιότητα της "βίας" στη διαδικασία συντήρησης και αναπαραγωγής των ζωικών φαινομένων και στη συνέχιση της εξέλιξης. Αυτόν τον αποκάλεσαν "Φυσικό κακό" (Malum Physicum).
Αυτοί οι παράγοντες, που είναι ακατάληπτοι σε όλα τα ζώα πλην του ανθρώπου, καθορίζουν και το "μέτρο" του βίου και πολιτείας του. Φυσικά, κατ' αναλογίαν του μέτρου, είναι και η αναμενόμενη "δίκη". 
Για τον πρώτο παράγοντα, η συνειδητοποίηση της "φθοράς", στους μεν φρόνιμους( Ορθώς φιλοσοφούντες κατά τον Πλάτωνα) αποτελεί και το δια βίου άθλημα της δοκιμασίας νου και σώματος στην καταξίωση της ύπαρξης ώστε να επακολουθήσει φυσιολογικά, η προσωπική κατάφαση στη στιγμή της "εξόδου."
Οι πολλοί προτιμούν την ελαφρότητα και την εφησύχαση οι " νήπιοι, κατὰ βοῦς Ὑπερίονος Ἠελίοιο ἤσθιον", οι άφρονες που έφαγαν τα βόδια του ήλιου, αυτοί δηλαδή που σπαταλούνε τη ζωή τους και την ευτελίζουν, αυτοί που "δίκαια κανείς δεν τους θυμάται", είναι ευτυχισμένοι μέσα στην αυτιστική άγνοιά τους και είναι αυτοί που αποτελούν και το επίκεντρο της αναφοράς του κ.Κριαρά.
Σ αυτούς δόθηκε το δώρο της αυτογνωσίας και αυτοί προτίμησαν την ασφάλεια της μετριότητας.
Ο δεύτερος παράγοντας οδήγησε τους ανθρώπους στην αναγκαιότητα της θρησκείας, αλλά στους Έλληνες λειτούργησε επιπλέον ευεργετικά επειδή τον "φόβο" αντί να τον στρέψουν προς τον εαυτό τους, τον προέβαλαν σε "τρίτο πρόσωπο" δημιουργώντας τον τραγικό Ήρωα και τη Δραματική τέχνη.