Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΒΛΕΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ

Πως να το ειπώ στα εγγόνια μου;
Για εκείνη την εποχή που γι`αυτά
δεν υπήρξε ποτέ; 
Το δημοτικό το τέλειωσα το 1960.
Η οικογένεια φτωχή και αναγκεμένη
μ`έστειλε
χωρίς ενδιάμεσο στάδιο
κατευθείαν
για "ανώτερες σπουδές" στο
πεζοδρόμιο και τους δρόμους
της πόλης των Χανίων.

Αν βάλετε στο πωλητής κι ένα
χειροκίνητο καρότσι
ολοκληρώνεται σε
μικροπωλητής μέχρι
το στρατιωτικό μου .

Αυτοδίδακτα έμαθα την
ζωή.Διάβασα με δίψα
τους μεγάλους
του πνεύματος.
Έζησα τον πυρετό της εποχής
όπου κοιλοπονούσε
το νέο που ερχόταν.

Γνώρισα ενδιαφέροντες
ανθρώπους, διανοουμένους
επαγγελματίες ,εργάτες και
αλήτες.

Πήρα δύναμη από την
ευθύνη της προσπάθειας.
Γέμισα πληγές,διότι
φορτώθηκαν δυσανάλογα
οι τρυφεροί παιδικοί ώμοι μου
αγάπησα ,δάκρυσα και πόνεσα.

Τίποτα δεν χαρίζεται .
Η ζωή που σου προσφέρουν
είναι ένα δώρο και πρέπει
να την ζήσεις κάθε στιγμή.

Μικρός και ανώριμος
δεν γνωρίζεις την αξία της.
Μόχθος και κόπος χρειάζεται
για το ευαγωνίζεσθαι και πάντα
να κοιτάζεις μπροστά.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου