Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Ήμουν παιδί ακόμη μόλις
στα δεκάξι το 1964.
Από οικογένεια φτωχή 
τέκνο της ανάγκης.
Το κλίμα μελαγχολικό
εκείνο το σούρουπο
στο λιμάνι της Σούδας.

Η οικογένεια με δάκρυα
στα μάτια κουνούσε
το μαντήλι του
αποχαιρετισμού στην
Αντιγόνη που ταξίδευε
ως νύφη στην άλλη
όχθη του Ατλαντικού.
Δεν ήταν εικόνα από
αρχαία τραγωδία.

Το όνομα της αδελφής μου
ήταν σύμπτωση για να
υποδηλώσει την σύγχρονη
τραγωδία της Ελληνικής
μετανάστευσης.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ