Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Νομίζαμε ότι ξέραμε. 
Την τύφλα μας ξέραμε.
Η σταγόνα έσταζε.
Πέρασε ο καιρός
και το ποτήρι ξεχείλισε.
Αγωνιζόμαστε να μαζέψουμε
τις σταγόνες.
Μα έχουν μια πίκρα τόση.
Τρέχουν δάκρυα από τα
μάτια μέχρι να ξημερώσει.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Στην δύσκολη αυτή κατάσταση που βρέθηκε με ευθύνη του πολιτικού συστήματος η Ελληνική οικονομία τι έπρεπε να γίνει; Ασφαλώς να υπάρξει μια κυβέρνηση Εθνικής ενότητας με συμμετοχή όλων των κομμάτων που ασπάζονται την κοινοβουλευτική δημοκρατία.Να αφήσουν στην άκρη τις διαφορές που σίγουρα υπάρχουν γιατί τους ενώνουν διαφορετικά συμφέροντα. Να βρουν ένα montus viventi προκειμένου να διαπραγματευτούν με τους πιστωτές και τους εταίρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Να αποδείξουν τα κόμματα ότι η Ελλάδα είναι ενωμένη σαν μια γροθιά και δεν διχάζεται προκειμένου να ανορθώσει την οικονομία της και να στηρίξει τον λαό της.
Οι έχοντες και κατέχοντες τον μεγάλο πλούτο θα έπρεπε να δώσουν το παράδειγμα βοηθώντας το κράτος και στηρίζοντας τις αδύναμες κοινωνικά ομάδες.
Αντ`αυτού τι βλέπουμε; Μια διχαστική διαμάχη κι ένα αλληλοφάγωμα μεταξύ των κομμάτων. Και όχι μόνο. Τα παλιά κόμματα χάνουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων και καινούρια σχηματίζονται εν μία νυκτί. Νέοι "σωτήρες" ήρθαν από τον ουρανό για να πλεύσουν στον τρικυμισμένο άνεμο των πολιτικών ερειπίων. Τα κόμματα που κυβερνούν μιλούν προσχηματικά για ενότητα αλλά αρνούνται τον διάλογο και τις συνθέσεις. Τα αντιπολιτευόμενα κόμματα βιάζονται να αγγίξουν την καυτή πατάτα της εξουσίας.Τον λαό ποιος τον σκέπτεται; Οι πλούσιοι ξεσαμαρίζουν. Κι όμως, η πλειοψηφία του λαού έχει ρεύσει από την βαριά φορολογία και τα μέτρα λιτότητας.Στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των κομμάτων για την εξουσία ο λαός γίνεται ένα προπαγανδιστικό παιχνίδι στα κομματικά τους σχέδια.Αντί να ομονοήσουν και να εκπονήσουν συναινετικά σχέδια
α, β, γ, για να ανορθώσουν την χώρα και τον λαό της. Πέρα βρέχει.
Η νεότερη Ελληνική ιστορία από την εποχή της εθνικής απελευθέρωσης,είναι γεμάτη
από εμφύλιους πολέμους, διχασμούς, βασιλικές παρεμβάσεις και δικτατορίες.
Σαν τα κοκόρια μαλώνουν οι πολιτικοί μας που είναι σάρκα από την δική μας σάρκα.Δεν έχουμε πολιτισμό συναίνεσης και δημοκρατικού διαλόγου και διαχρονικά το πληρώνουμε. Ας βρεθούμε ακόμη μια φορά στην κόλαση κι ύστερα να κατηγορούμε όλους τους άλλους εκτός από τους εαυτούς μας.