ΣΤΙΧΟΙ ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Όταν σκόνταψα στο κεφαλόσκαλο κι έγειρα , νόμιζα ότι είμαι αδύνατος σαν ένα φύλο από χαρτάκι που το παίρνει ο άνεμος.
Βρισκόμουν όμως σε πλάνη. Γιατί είμαι δυνατός και τις φουρτούνες ξεπερνώ. Ο ήρωας, δεν το γνωρίζει ότι είναι ήρωας. Δόξα την δυνατή ανθρώπινη φύση, που αντέχει στις συμφορές, στις δυστυχίες, στον πόνο και την θλίψη. Σε στιγμές αδυναμίας λιποψύχησα άνθρωπος είμαι, δεν είμαι από πέτρα. Από χώμα και νερό καμωμένος από πηλό είμαι, που αποσυντίθεται και διαλύεται με τους ανέμους. Τόσα βάσανα , τόσες μαχαιριές που έχω δεχτεί στην ζωή μου. Κι όμως άντεξα. Άλλες πισώπλατα κι άλλες κατάστηθα. Κι όμως είμαι όρθιος σας μιλώ, σας χαμογελώ, και μπορώ και σας διηγούμαι ιστορίες.
Κι αν κάνανε τα στήθια μου κομμάτια ,και την ψυχή μου μάτωσαν, αυτοί είναι οι υπόλογοι γιατί τα διαμάντια λάμπουν παντοτινά.. «Τον αντρειωμένο μην τον κλαίς» είναι το τραγούδι της Κρητικής παράδοσης, που αποπνέει λεβεντιά, θάρρος και παλικαριά, και εμπνέει την δύναμη, για να περάσουν ξώφαλτσα τα ιοβόλα βέλη τους, όπου επιστρέφουν ως ανεπίδοτα με άγνωστο παραλήπτη. Γιατί οι δειλοί στη αφάνεια μένουν, και κατοικούν στο πουθενά. Είμαι δυνατός είμαι όρθιος κι ελεύθερος, γιατί συλλογιέμαι ελεύθερα .

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ