Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Γιατί οι καιροί μας, και των παιδιών μας οι καιροί, είναι οι καιροί της πάλης του νέου με το παλιό». Μ. ΜΠΡΕΧΤ
Ο καπιταλισμός παρά τις κρίσεις του μεταλλάσσεται, τις ξεπερνά και επιβιώνει σε αντίθεση με τα καθεστώτα του υπαρκτού καπιταλισμού, που κατάρρευσαν άπαξ δια παντός, και ίσως κανείς που τα έζησε να μην τα νοσταλγεί εκτός της ευνοημένης κομματικής νομενκλατούρας. Ο καπιταλισμός έχει διαπράξει φρικτά εγκλήματα, κατά της ανθρωπότητας, με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους την αποικιοκρατία , τον ναζισμό και το φασισμό. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός όπου επικράτησε επέβαλλε την μονοκρατορία ενός κόμματος, και της μοναδικής αλήθειας την οποία κατείχε το κόμμα ως ευαγγέλιο ,και όλοι οι πολίτες ως πρόβατα χωρίς δική τους σκέψη και προβληματισμούς έπρεπε να υπακούουν στις οδηγίες και τις κατευθυντήριες γραμμές του. Η μονοκρατορία αυτή οδήγησε στις εξορίες των αντιπάλων, στον εγκλεισμό στα ψυχιατρεία ως δήθεν « ασθενών», στα γκούλακ στις εκτελέσεις ,και στην φυσική εξόντωση με κάθε μέσο ,των διαφορετικών απόψεων. Ασφαλώς υπάρχουν πολλές εκδοχές για την επικράτηση του καπιταλισμού. Ίσως οι άνθρωποι που υφίστανται την εκμετάλλευση να μην ονειρεύονται τις κομμουνιστικές κοινότητες του μοιράσματος των αγαθών, αλλά το ακριβό μερτσέντες μπενζ , την βίλα και το κότερο του αστού. Ο καπιταλισμός επίσης στηρίζεται στην αγορά και τον ανταγωνισμό, όπου είναι στοιχείο προαιώνιο της ανθρώπινης φύσης. Ο Ιταλός οικονομολόγος Τζόρτζιο Ρούφολο σημειώνει σε ένα άρθρο του στην Ιταλική εφημερίδα “repubblika” Αναδημοσιεύουμε. από την στήλη του Θανάση Γιαλκέτση «Σημειωματάριο ιδεών» «Κυρ Ελευθεροτυπία».
«Υπάρχουν τρις εδραιωμένες μορφές που ο καπιταλισμός εισήγαγε στην σύγχρονη κοινωνία και που φαίνεται να διαθέτουν ιστορική διάρκεια ¨ο πρωταρχικός ρόλος της οικονομίας ως κινητήριας δύναμης της ιστορίας, ο πρωταρχικός ρόλος του κεφαλαίου στην δομή τη οικονομίας, και ο πρωταρχικός ρόλος της αγοράς, στην ρύθμιση τη οικονομίας. Αυτά τα τρία χαρακτηριστικά αποτελούν το θεμέλιο του τέταρτου. ¨της κίνησης διαρκούς ανάπτυξης που ο καπιταλισμός έχει επιβάλλει στην παγκόσμια οικονομία. Αυτά τα χαρακτηριστικά κυρίως τα τρία πρώτα , καθιστούν τον καπιταλισμό ένα σύτημα πρακτικά αναντικατάστατο. Η πιο μεγαλειώδης εναλλακτική λύση προς τον καπιταλισμό η κομμουνιστική ναυάγησε . Και δεν αξίζει να την νοσταλγούμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι μετά την κρίση όλα πρέπει να ξαναγίνουν όπως πριν. Ο καπιταλισμός μετράει αιώνες αλλά αλλάζει κάθε τόσο. Υπήρξε ένας καπιταλισμός φιλελευθερος,ένας προστατευτικός καπιταλισμός, ένας κευσιανός καπιταλισμός κι ένας νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός . Καθένας τους βαθιά διαφορετικός από τον άλλον. Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός βγαίνει από την κρίση τσακισμένος. Φαίνεται λογικό επομένως να αναρωτιόμαστε αν ο καπιταλισμός που θα προκύψει ύστερα από την κρίση θα είναι πολύ διαφορετικός από εκείνον που μας οδήγησε στην κρίση».