Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ Η ζωή είναι δημιουργία. Ανεξάρτητα ηλικίας ο άνθρωπος πρέπει να είναι δημιουργικός, διότι τον βοηθάει να συντηρήσει την ύπαρξη του και να αισθάνεται ότι υπάρχει στο σύμπαν, ότι συμμετέχει στην κοινωνία, κι ότι είναι ζωντανός. Όταν δεν δημιουργείς είσαι ένας λαθρεπιβάτης της ζωής. Μπορεί όμως ο εργαζόμενος να αισθάνεται δημιουργικός, όταν στην σύγχρονη παραγωγική διαδικασία αποτελεί ένα γρανάζι στην αλυσίδα παραγωγής; Όταν δεν καμαρώνει για το κατασκεύασμα των χεριών του; Επειδή οι κοινωνίες δεν μπορούν να γυρίσουν σε προγενέστερες μορφές παραγωγής, δεν μένει παρά ο άνθρωπος να αξιοποιήσει τον ελεύθερο χρόνο του για την ικανοποίηση του εαυτού του. Πως; Με το να ασχοληθεί με τον κήπο του, τα λουλούδια ή τα λαχανικά του, να ασχοληθεί με κάθε μορφής τέχνη, με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό , και οτιδήποτε άλλο τον συγκινεί και τον ευχαριστεί. ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ Στο δρόμο καθώς βάδιζα προς τον δημοτικό κήπο συναντώ ένα κορίτσι γύρω στα δεκαοχτώ. Κρατούσε στο αυτί της το κινητό τηλέφωνο και συνομιλούσε. Κάποια στιγμή την άκουσα να εκφράζεται όπως τα αγόρια¨ «Ναι, ρε πούστη μου…» Τα κορίτσια επίσης έχουν υιοθετήσει την αγορίστικη έκφραση, «μαλάκας» σε όλες τις κλήσεις. Τελικά το γυναικείο φύλο εν ονόματι της ισότητας πήρε κι όλα τα κουσούρια των ανδρών, όπως το βλαβερό κάπνισμα, και την σκληρότητα όταν είναι σε θέσεις εξουσίας. Κάτι τελευταίο για το «μαλάκας.» Τον παλιό εκείνο τον καιρό επί χούντας, που υπηρέτησα το στρατιωτικό μου για έξη μήνες στις Σέρρες ο διοικητής του λόχου μου είχε αγανακτήσει που άκουγε στις δύο λέξεις των στρατιωτών, η μία να είναι μαλάκας. Μια ημέρα στην πρωινή αναφορά μας ρωτάει¨ «Γιατί λέτε συνεχώς την λέξη μαλάκας. Ήθελα νάξερα στο σπίτι σας, τον πατέρα σας μαλάκα τον λέτε;» Είχε άδικο ο άνθρωπος; ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ