ΔΙΗΓΗΜΑ-- ΝΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΑ ΜΑΛΑΜΑ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ «Είναι αλήθεια κ. Μάνθο ότι πολεμήσατε στην αρχή του 1950 στην Κορέα;» Είναι αλήθεια.» -«Μα το Θεό. Αμφιβάλετε κύριε? Αν θέλετε μπορώ και να σας ορκιστώ.» «Μα καθόλου αγαπητέ μου. Σας πιστεύω. Άλλωστε ηλικιωμένος άνθρωπος είσαστε . Θα μου λέγατε ποτέ ψέματα;» Ένας τρίτος εισέρχεται στην κουβέντα. Τι έκανε ο Ελληνικός στρατός στην Κορέα κύριε; «Πολεμούσε για τα ιδανικά;» Όπως μας υποχρέωναν παλιά και τραγουδούσαμε στον στρατό;» Ποια ιδανικά; Την ιμπεριαλιστική παντοκρατορία των Η.Π.Α υπηρέτησε ο στρατός που πήγε στην Κορέα.»-Ο Μάνθος του απαντάει¨ «Καλά τώρα .Λέγε εσύ. Σήμερα μπορείς να λες ότι θέλεις. Έπρεπε να μην υπήρχε η Αμερική και οι σύμμαχοι της, ως ανάχωμα, και όλος ο πλανήτης θα ήταν τώρα κομμουνιστικός.» «Θα είχε προσχωρήσει στην παγκόσμια επανάσταση.» Για ποία επανάσταση μιλάτε τώρα κ. Μάνθο; Δεν το μάθατε ότι το σύστημα αυτό κατέρρευσε παντού σε όλο τον πλανήτη; Πάνε είκοσι χρόνια και…Εντάξει απαντάει ο Μάνθος αλλά τότε το σύστημα εκείνο είχε αίγλη και ξεσήκωνε τις μάζες.» Ο Μάνθος ήταν ένας γηραλέος ψηλός άνδρας. Είχε ένα μικρό μούσι κρατούσε μπαστούνι και φορούσε ένα παλιομοδίτικο καπέλο. Στις εθνικές επετείους τον έβλεπες πρώτο στις παρελάσεις. Φορούσε στο πέτο του σακακιού του πλήθος παρασήμων, που κύριος γνώριζε αν ήταν αληθινά ή αγορασμένα από παλαιοπωλεία, και καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι. Ορισμένοι τον αποκαλούσαν «στρατηγό» κι όταν αυτός κόρδωνε, εκείνοι χαμογελούσαν ειρωνικά πίσω από την πλάτη του.. Κυκλοφορούσε η φήμη ότι ήταν μεγάλος παραμυθάς. Ουδείς γνώριζε αν οι διάφορες ιστορίες του, ήταν αληθινές ή αποκύημα μιας αχαλίνωτης φαντασίας. Δεν γνώριζε επίσης ουδείς, αν υπήρξε πράγματι στρατιωτικός. Ο κυρ Μάνθος σκοπίμως άφηνε μια αδιαφάνεια, ένα πέπλο μυστηρίου να τον περιβάλλει, και έτσι άφηνε χώρο για διάφορα σενάρια, γύρω από το άτομο του. Δεν ζούσε μόνιμα στην πόλη μας, γιατί καταγόταν από την Θεσσαλονίκη. Αγάπησε όμως τα Χανιά πριν τριάντα χρόνια όταν ήρθε για διακοπές, τα ερωτεύτηκε και κόλλησε. Τα Χανιά είναι πόλη για να ζεις έλεγε από τότε όταν τον ρωτούσαν σχετικά. Αγόρασε μια παλιά δίπατη οικία στην οδό Θεοτοκοπούλου στην παλιά πόλη. Του άρεσαν τα στενά της παλιάς ενετικής πόλης , να τα περπατά , και να πιάνει κουβέντα με τους καταστηματάρχες, και καμιά φορά και με τους τουρίστες, διότι γνώριζε απταίστως Αγγλικά και Γερμανικά. Τον χρόνο του τον μοίραζε μεταξύ Θεσσαλονίκης και Χανίων κάθε έξι μήνες.