ΟΙ ΜΑΣΤΟΡΟΙ

       

Νύχτα, σκοτάδι, χειμώνας και καταχνιά.
Το νερό της βροχής τρέχει ορμητικά
και μουσκεύει τα κόκαλα. 
Είναι ατέλειωτη αυτή η νύχτα και 
απέραντη οι χειμώνες.

Απελπισμένα η ψυχή προσπαθεί
να βρει διέξοδο στους νέους
μεσαιώνες.

Είναι αόρατη ετούτη η σκλαβιά.
Δίνει υποσχέσεις για παραδείσους
με εξαίσιες μουσικές και ήχους.
Αρκεί να αφεθείτε
στου ύπνου την αγκάλη.
Τη βούληση σας να καθοδηγούν
με μια αόρατη κλωστή
και μαστοριά μεγάλη.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.
ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ