Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΣΕ ΚΡΙΣΗ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη και μετά την οικονομική κρίση, της ναζιστικής "χρυσής αυγής" στην Ελλάδα σηματοδοτεί όπως και στον μεσοπόλεμο το 1920 -40, την αποτυχία των φιλελεύθερων δημοκρατιών να λύσουν τα κοινωνικά προβλήματα.Βέβαια μετά τη λήξη του β/ παγκοσμίου πολέμου που γέμισε ερείπια την Ευρώπη, η σοσιαλδημοκρατία με τη συναίνεση και της χριστιανοδημοκρατίας εφάρμοσε με ιδιαίτερη επιτυχία στα ανεπτυγμένα κράτη της Ευρώπης και με λιγότερη επιτυχία στη νότια Ευρώπη, το θαυμαστό και από τους Αμερικανούς κράτος πρόνοιας.Μετά όμως την λήξη του ψυχρού πολέμου και την καθολική πτώση των κρατών του "υπαρκτού σοσιαλισμού" ο φιλελευθερισμός που καλείται και "νεοφιλελευθερισμός" κατά πολλούς αναλυτές διεθνών σχέσεων και όχι μόνο, έχασε την ισορροπία του.Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ των φιλελευθέρων δημοκρατιών της Ευρώπης υπό την ηγεσία της ενωμένης και ισχυροτάτης Γερμανίας επιβάλλει με πολιτικές λιτότητας, μειώσεως μισθών και ημερομισθίων, και σταδιακού κουτσουρέματος των κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων, για να είναι μικρότερες οι αντιδράσεις τους.Δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς ότι από την αυτοματοποίηση της παραγωγής και την αύξηση της παραγωγικότητας δεν ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι όπου απώλεσαν θέσεις εργασίας.Ειδικά στην Ελλάδα της κρίσης βάλλονται οι δημοκρατικοί θεσμοί και το κοινοβούλιο με τις αυταρχικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου της εκτελεστικής εξουσίας που επικυρώνονται τυπικά και εκ των υστέρων από την εκλεγμένη βουλή.
Η Ελληνική πολιτική ελίτ στα 40 χρόνια μεταπολίτευσης εκτός από τα όποια θετικά επιτεύγματα της, κατάντησε την Ελλάδα με την άφρονα πολιτική της αποικία χρέους του μεγάλου κεφαλαίου, και των ισχυρών κρατών της Ευρώπης.Δεν πρέπει να παραγνωρίσει κανείς την ολοκληρωτική διεθνοποίηση του κεφαλαίου την αποδυνάμωση και την διάσπαση των εργαζομένων και την αδυναμία τους, να αντιμετωπίσουν τις πολυεθνικές που παράγουν μέρος των προϊόντων τους σε διάφορα μέρη του κόσμου.Ούτε να παραγνωρίσει την ύφεση στην Ευρώπη, και την ραγδαία άνοδο της Κίνας εξαιτίας του ανοίγματος της στην οικονομία της αγοράς αλλά με δικτατορική και αυταρχική διακυβέρνηση ενός μονοκομματικού πολιτικού συστήματος με επικεφαλής το μασκαρεμένο σαν κομμουνιστικό και δήθεν "Κ.Κ.Κ." Το 27% των εξαγωγών της Κίνας οφείλονται στις πολυεθνικές εταιρίες με τους Κινέζους εργαζόμενους να εργάζονται με μισθούς πείνας. Και κάθε τόσο παρά το αυταρχικό καθεστώς να μη φοβούνται να προβαίνουν σε απεργίες.Λέτε η παρακμή της Ευρώπης να οδηγήσει τις ελίτ να επιβάλλουν δικτατορίες όπως στον μεσοπόλεμο;Τότε είχαν πάνω από το κεφάλι τους τον "μπαμπούλα" του κομμουνισμού και την επανάσταση των μαζών.Στις ημέρες μας οι δυνατοί αισθάνονται παντοδύναμοι. Σήμερα οι νεοφιλελεύθερες δημοκρατίες άφησαν ανεξέλεγκτο το μεγάλο κεφάλαιο να κυβερνά με τον αυτόματο πιλότο και μόνοι τους οι πολιτικοί απώλεσαν μεγάλο μέρος της εξουσίας τους. Η φτωχοποίηση των λαών θα οδηγήσει σε συγκρούσεις σε κοινωνικές εκρήξεις και σε ανόδους των ακροδεξιών κομμάτων.Ενδέχεται να επαναληφθεί η ιστορία του μεσοπολέμου με στυγνές δικτατορίες.Μάλλον όχι διότι¨ "Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται επαναλαμβάνεται ως φάρσα σύμφωνα με τον Κ.Μαρξ." Το σύστημα έχει κι άλλους τρόπους να χειραγωγήσει τις μάζες.