ΜΙΚΡΟ ΔΙΗΓΗΜΑ
---------------------------------------------------------------------
ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΕΤΥΧΕ ΣΤΟΝ.... ΔΡΟΜΟ
-------------------------------------------------------------------------
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
------------------------------------------------------------------------------
Ο σαρανταπεντάχρονος άνδρας κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.
Κρύος ιδρώτας άρχισε να περιλούζει όλο του το σώμα.
Τα συμπτώματα είχαν αρχίσει πριν μερικούς μήνες .
Νόμιζε ότι ήταν κάτι περαστικό ας πούμε κάτι σαν μια γρίπη και ότι σύντομα θα έφευγε.
Όχι δεν πέρασε δεν έφυγε.
Το εγώ του κατέρρευσε όπου πάνω του ήταν κτισμένος ο κόσμος του.
Πριν λίγα χρόνια είχε καταρρεύσει χωρίς να ανοίξει μύτη και η ιδεολογία του, η πολιτική πίστη του ότι στην ζωή οι άνθρωποι μπορούν να κτίσουν ακόμη και επίγειους παραδείσους.
Όπου δεν θα υπήρχε¨ "εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο."
Κάτι βεβαίως που μπορούσε να πραγματοποιηθεί σε απόλυτο βαθμό μόνο στο ατομικό ή ακόμη και στο κοινωνικό φαντασιακό.
Η ματαιότητα της ζωής άρχιζε να τον κυριαρχεί.
Ο φόβος του θανάτου ερχόταν και ξαναρχόταν στο μυαλό του πλέον ως ψυχοπαθολογία. Έμοιαζε σαν μία μέγαιρα πεθερά που υπερασπίζεται την κακοποιημένη από τον σύζυγο κόρη της.
Του υπενθύμιζε την θνητότητα της ανθρώπινης φύσης και ότι έξω από την πόρτα τον περίμενε ένας μπαμπούλας με κατάμαυρα ρούχα.
Ένα φοβερό ανεξέλεγκτο άγχος βρισκόταν στη φωλιά του ψυχισμού του.
Φοβόταν να κυκλοφορήσει στην αγορά καθώς και τα αιχμηρά αντικείμενα.
Όταν ερχόταν σε επαφή με τους ανθρώπους ατελείωτος ιδρώτας μούσκευε τα ρούχα του.
Νόμιζε ότι¨" άρχισε να τρελαίνεται."
Είχε διαβάσει βιβλία μερικά ψυχολογίας γιατί ήταν άτομο διαβαστερό και προσπαθούσε να καταλάβει τι του συνέβη.
Τα συμπτώματα όμως δεν έλεγαν να φύγουν.
Άρχισε να μελαγχολεί.
Όμως δεν ήταν ρίψασπις.
Δεν κατέθεσε τα όπλα.
Εξακολουθούσε να εργάζεται σε "μπίζνες αζ γιούσαλ" αλλά οι μεταπτώσεις στον ψυχισμό του και η μελαγχολική του διάθεση δεν μπορούσε να κρυφτεί.
Αποφάσισε να ταξιδέψει εκτός επαρχιακής πόλεως και να επισκεφθεί γνωστό ψυχίατρο της πρωτεύουσας.
Μυστικά βέβαια από τους πάντες.
Διότι η κοινωνία ακόμη σε στιγματίζει αν έχεις και το παραμικρό ψυχολογικό πρόβλημα.
Με το στίγμα της τρέλας.
Τυχαία εκείνες τις ημέρες άκουσε στο ραδιόφωνο μια συνέντευξη ενός διάσημου Γάλλου ψυχιάτρου που είχε επισκεφθεί την Ελλάδα.
Είπε μεταξύ άλλων ότι¨ "πολλοί Γάλλοι και Γαλλίδες έχουν κατάθλιψη αλλά δεν προσέρχονται στον ψυχίατρο επειδή φοβούνται το κοινωνικό στίγμα του τρελού."
Που;
Στην Γαλλία των "εγκυκλοπαιδιστών" του διαφωτισμού και της Γαλλικής επανάστασης.
Τι να πούμε για την ασθμαίνουσα πολιτισμικά Ελλάδα που είχε ως μαύρη κιλίδα την ιστορία με την "Ελένη" που την είχαν κλειδώσει και δέσει οι δικοί της και ζούσε σ`ενα υπόγειο σαν το ζώο στο Κωσταλέξη της Λαμίας την δεκαετία του 1970;
Ότι δεν κατανοεί ο άνθρωπος την ψυχική ασθένεια;
Την φοβάται και τον άνθρωπο που πάσχει τον τοποθετεί στο περιθώριο.
Πιστεύει ότι είναι κάτι που είναι έξω από αυτόν και που δεν τον αφορά.
Κι ας στέλνει στην δημοσιότητα ανακοινώσεις¨ "η Ελληνική ψυχιατρική εταιρεία" ότι¨ οι ψυχικές ασθένειες οφείλονται στο στρες και στις συνθήκες ζωής των σύγχρονων κοινωνιών."
Πότε συνέβησαν οι αλλεπάλληλες αυτοκτονίες των υπαλλήλων της τηλεφωνικής εταιρείας "Φράνς τέλεκομ" στην Γαλλία;
Εξαιτίας της σκαιάς συμπεριφοράς των διευθυντικών στελεχών της εταιρίας;
Για να επιβεβαιωθούν οι "προφήτες" Έλληνες ψυχίατροι.
Αργότερα εντάθηκαν και οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και των πτωχεύσεων των επιχειρηματιών, μικρών και μεγάλων όπως του ιδρυτή της "JET OIL" Γ.Μαμιδάκη.
Αλλά και ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας Π.Ο.Υ δεν ξεχνά το παγκόσμιο κοινό του.
Σε ανακοίνωση του έχει αναφέρει μεγάλα νούμερα πάνω από 20% του παγκόσμιου πληθυσμού που λίαν συντόμως θα νοσήσει από κατάθλιψη.
Χαράς ευαγγέλια για τις μεγάλες βιομηχανίες ψυχοφαρμάκων που πλουτίζουν από τον πόνο των ανθρώπων.
Οργή και από τον γνωστό και αξιόλογο ψυχίατρο της Θεσσαλονίκης Κλεάνθη Γρίβα που ονειρεύεται την κατάργηση της ψυχιατρικής και ένα θαυμάσιο νέο κόσμο, -τέλειο- χωρίς ψυχικές ασθένειες.
Όταν έφθασα στην πρωτεύουσα κατάλυσα σε σπίτι στενού συγγενούς μου.
Έτσι κάναμε εμείς τότε οι επαρχιώτες.
Για να γλυτώσουμε τα έξοδα τω ξενοδοχείων κατακλύζαμε σε συγγενείς μας.
Τον πληροφόρησα καλοπροαίρετα ότι είχα κάποια προβλήματα και ότι θα επισκεφθώ τον ...τάδε ψυχίατρο.
Εκείνο τον καιρό είχαν οι εφημερίδες πρωτοσέλιδο κάποιον νεαρό που τον είχαν βαφτίσει¨ "ψυχικά ασθενή" για να τρομάξουν τον κόσμο και να πουλήσουν φύλλα.
Είχε βιάσει και δολοφονήσει 3-4 γυναίκες.
Αυτή την περίπτωση μου ανέφερε ο στενός μου συγγενής μόλις του είπα ότι την επομένη ημέρα θα επισκεφθώ ψυχίατρο.
Μετά αυτήν την συνομιλία είχα γίνει ένα ψυχικό ράκος.
Λες να μεταμορφωθώ κι εγώ άθελα μου σε¨ "σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι;"
Όπως έγραφαν τότε διάφορες κίτρινες εφημερίδες.
Κατά βάθος βέβαια δεν το πίστευα.
Όμως πληγώθηκα πάρα πολύ.
Ετοίμασα την βαλίτσα μου το πρωϊ αναχώρησα και δεν ξαναπάτησα ποτέ ξανά στο σπίτι τους.
---------------------------------------------------------------------
ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΕΤΥΧΕ ΣΤΟΝ.... ΔΡΟΜΟ
-------------------------------------------------------------------------
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
------------------------------------------------------------------------------
Ο σαρανταπεντάχρονος άνδρας κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.
Κρύος ιδρώτας άρχισε να περιλούζει όλο του το σώμα.
Τα συμπτώματα είχαν αρχίσει πριν μερικούς μήνες .
Νόμιζε ότι ήταν κάτι περαστικό ας πούμε κάτι σαν μια γρίπη και ότι σύντομα θα έφευγε.
Όχι δεν πέρασε δεν έφυγε.
Το εγώ του κατέρρευσε όπου πάνω του ήταν κτισμένος ο κόσμος του.
Πριν λίγα χρόνια είχε καταρρεύσει χωρίς να ανοίξει μύτη και η ιδεολογία του, η πολιτική πίστη του ότι στην ζωή οι άνθρωποι μπορούν να κτίσουν ακόμη και επίγειους παραδείσους.
Όπου δεν θα υπήρχε¨ "εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο."
Κάτι βεβαίως που μπορούσε να πραγματοποιηθεί σε απόλυτο βαθμό μόνο στο ατομικό ή ακόμη και στο κοινωνικό φαντασιακό.
Η ματαιότητα της ζωής άρχιζε να τον κυριαρχεί.
Ο φόβος του θανάτου ερχόταν και ξαναρχόταν στο μυαλό του πλέον ως ψυχοπαθολογία. Έμοιαζε σαν μία μέγαιρα πεθερά που υπερασπίζεται την κακοποιημένη από τον σύζυγο κόρη της.
Του υπενθύμιζε την θνητότητα της ανθρώπινης φύσης και ότι έξω από την πόρτα τον περίμενε ένας μπαμπούλας με κατάμαυρα ρούχα.
Ένα φοβερό ανεξέλεγκτο άγχος βρισκόταν στη φωλιά του ψυχισμού του.
Φοβόταν να κυκλοφορήσει στην αγορά καθώς και τα αιχμηρά αντικείμενα.
Όταν ερχόταν σε επαφή με τους ανθρώπους ατελείωτος ιδρώτας μούσκευε τα ρούχα του.
Νόμιζε ότι¨" άρχισε να τρελαίνεται."
Είχε διαβάσει βιβλία μερικά ψυχολογίας γιατί ήταν άτομο διαβαστερό και προσπαθούσε να καταλάβει τι του συνέβη.
Τα συμπτώματα όμως δεν έλεγαν να φύγουν.
Άρχισε να μελαγχολεί.
Όμως δεν ήταν ρίψασπις.
Δεν κατέθεσε τα όπλα.
Εξακολουθούσε να εργάζεται σε "μπίζνες αζ γιούσαλ" αλλά οι μεταπτώσεις στον ψυχισμό του και η μελαγχολική του διάθεση δεν μπορούσε να κρυφτεί.
Αποφάσισε να ταξιδέψει εκτός επαρχιακής πόλεως και να επισκεφθεί γνωστό ψυχίατρο της πρωτεύουσας.
Μυστικά βέβαια από τους πάντες.
Διότι η κοινωνία ακόμη σε στιγματίζει αν έχεις και το παραμικρό ψυχολογικό πρόβλημα.
Με το στίγμα της τρέλας.
Τυχαία εκείνες τις ημέρες άκουσε στο ραδιόφωνο μια συνέντευξη ενός διάσημου Γάλλου ψυχιάτρου που είχε επισκεφθεί την Ελλάδα.
Είπε μεταξύ άλλων ότι¨ "πολλοί Γάλλοι και Γαλλίδες έχουν κατάθλιψη αλλά δεν προσέρχονται στον ψυχίατρο επειδή φοβούνται το κοινωνικό στίγμα του τρελού."
Που;
Στην Γαλλία των "εγκυκλοπαιδιστών" του διαφωτισμού και της Γαλλικής επανάστασης.
Τι να πούμε για την ασθμαίνουσα πολιτισμικά Ελλάδα που είχε ως μαύρη κιλίδα την ιστορία με την "Ελένη" που την είχαν κλειδώσει και δέσει οι δικοί της και ζούσε σ`ενα υπόγειο σαν το ζώο στο Κωσταλέξη της Λαμίας την δεκαετία του 1970;
Ότι δεν κατανοεί ο άνθρωπος την ψυχική ασθένεια;
Την φοβάται και τον άνθρωπο που πάσχει τον τοποθετεί στο περιθώριο.
Πιστεύει ότι είναι κάτι που είναι έξω από αυτόν και που δεν τον αφορά.
Κι ας στέλνει στην δημοσιότητα ανακοινώσεις¨ "η Ελληνική ψυχιατρική εταιρεία" ότι¨ οι ψυχικές ασθένειες οφείλονται στο στρες και στις συνθήκες ζωής των σύγχρονων κοινωνιών."
Πότε συνέβησαν οι αλλεπάλληλες αυτοκτονίες των υπαλλήλων της τηλεφωνικής εταιρείας "Φράνς τέλεκομ" στην Γαλλία;
Εξαιτίας της σκαιάς συμπεριφοράς των διευθυντικών στελεχών της εταιρίας;
Για να επιβεβαιωθούν οι "προφήτες" Έλληνες ψυχίατροι.
Αργότερα εντάθηκαν και οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και των πτωχεύσεων των επιχειρηματιών, μικρών και μεγάλων όπως του ιδρυτή της "JET OIL" Γ.Μαμιδάκη.
Αλλά και ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας Π.Ο.Υ δεν ξεχνά το παγκόσμιο κοινό του.
Σε ανακοίνωση του έχει αναφέρει μεγάλα νούμερα πάνω από 20% του παγκόσμιου πληθυσμού που λίαν συντόμως θα νοσήσει από κατάθλιψη.
Χαράς ευαγγέλια για τις μεγάλες βιομηχανίες ψυχοφαρμάκων που πλουτίζουν από τον πόνο των ανθρώπων.
Οργή και από τον γνωστό και αξιόλογο ψυχίατρο της Θεσσαλονίκης Κλεάνθη Γρίβα που ονειρεύεται την κατάργηση της ψυχιατρικής και ένα θαυμάσιο νέο κόσμο, -τέλειο- χωρίς ψυχικές ασθένειες.
Όταν έφθασα στην πρωτεύουσα κατάλυσα σε σπίτι στενού συγγενούς μου.
Έτσι κάναμε εμείς τότε οι επαρχιώτες.
Για να γλυτώσουμε τα έξοδα τω ξενοδοχείων κατακλύζαμε σε συγγενείς μας.
Τον πληροφόρησα καλοπροαίρετα ότι είχα κάποια προβλήματα και ότι θα επισκεφθώ τον ...τάδε ψυχίατρο.
Εκείνο τον καιρό είχαν οι εφημερίδες πρωτοσέλιδο κάποιον νεαρό που τον είχαν βαφτίσει¨ "ψυχικά ασθενή" για να τρομάξουν τον κόσμο και να πουλήσουν φύλλα.
Είχε βιάσει και δολοφονήσει 3-4 γυναίκες.
Αυτή την περίπτωση μου ανέφερε ο στενός μου συγγενής μόλις του είπα ότι την επομένη ημέρα θα επισκεφθώ ψυχίατρο.
Μετά αυτήν την συνομιλία είχα γίνει ένα ψυχικό ράκος.
Λες να μεταμορφωθώ κι εγώ άθελα μου σε¨ "σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι;"
Όπως έγραφαν τότε διάφορες κίτρινες εφημερίδες.
Κατά βάθος βέβαια δεν το πίστευα.
Όμως πληγώθηκα πάρα πολύ.
Ετοίμασα την βαλίτσα μου το πρωϊ αναχώρησα και δεν ξαναπάτησα ποτέ ξανά στο σπίτι τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου