Θα σας παρουσιάσω μερικά αποσπάσματα από τα διηγήματα του βιβλίου του. Στο διήγημα του "η φωνή" περιγράφει έναν ορεισίβιο μοναχικό άνδρα,παρατημένο από την ζωή στο περιθώριο του κοινωνικού βίου.Το αίσθημα του αποτυχημένου είχε κυριαρχήσει στο είναι του.Την γυναίκα που αγάπησε την εγκατέλειψε. Θεωρεί μοναδικό υπεύθυνο τον εαυτόν του.Μαύρες σκέψεις αραχνιάζουν την ψυχή του.Του φέρνουν πλήρη συσκότιση του νου, και απελπισμένη μελαγχολία.Αποφασίζει να δώσει οριστικό τέλος στην ύπαρξη του.Την τελευταία στιγμή το ένστικτο της ζωής κυριαρχεί του ενστίκτου του θανάτου.Ο Α.Τ με δυεισδυτική ματιά έμπειρου ψυχαναλυτή, εισχωρεί στο βάθος του ψυχισμού του ήρωα του
και τον αναλύει.Ο εσωτερικός του κόσμος περιγράφεται με δεξιοτεχνία, και ένταση που καθηλώνει τον αναγνώστη.Γράφει ο Α.Τ για τον ήρωα του¨ "Η προηγούμενη του ζωή του έσφιγγε τον λαιμό σαν βρόχος. Ένοιωθε μηδαμινός άχρηστος,ξεκουφισμένος από κάθε δύναμη και ζωντάνια. Ένα ακόμη σκουπίδι μέσα στο σωρό που βρωμοκοπούσε στην γωνιά.
Κατα διαστήματα τον έπιανε ακατάσχετη φαγούρα.Έξυνε μανιασμένα τις πληγιασμένες του σάρκες.Ξαναβυθιζόταν στο κώμα. Αναμετρούσε με αγωνία τα περασμένα. Μάταια προσπαθούσε να βρεί όαση να ανασάνη.Το παρελθόν του αποτυχημένου έμοιαζε με κατάξρη έρημο.Ποτέ δε θυμόταν να στάθηκε σαν άνδρας.Έσπερνε την καταστροφή γύρω του.Στον εαυτόν του σε αυτούς που τον αγάπησαν και τον εμπιστεύτηκαν.Μια γυναίκα του έστειλε η τύχη. Ήταν γλυκεία και στοργική.Έσκυψε με συμπάθεια πάνω στα τραύματα του.Την βρώμεσε κι αυτή. Τις διέλυσε το βιος της τα όνειρα της.Και τώρα σερνόταν σαν σκουλίκι στα ερείπια της αλλοτινής του ευτυχίας."