ΞΑΝΑΧΤΥΠΗΣΕ Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΜΕ ΑΡΘΡΟ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Απ`εκείνα που γνωρίζω για τον Θόδωρο Πάγκαλο είναι ότι¨στην δεκαετία του 60, ήταν στο κεντρικό συμβούλιο της νεολαίας της Ε.Δ.Α «ΔΝΛ» με πρόεδρο τον Μίκη Θεοδωράκη. Ότι ήταν μέλος του Κ.Κ.Ε και αργότερα μετά την διάσπαση με το Κ.Κ.Εσ.
Ότι ήταν υποψήφιος δήμαρχος Ελευσίνας το 1981,με την στήριξη του Εσ. και δεν εξελέγη. Επειδή θεώρησε ότι το κόμμα του δεν τον στήριξε την έκανε με πλάγια πηδηματάκια, για το ΠΑΣΟΚ και φίλεψε με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Μετά τη δήλωση του στο «ΜΕΓΑ» ότι θα τον κυνηγήσει ο Βενιζέλος για το χαράτσι επειδή δεν έχει να πληρώσει, έμαθα επίσης από τον ημερήσιο τύπο, ότι έχει ετήσιο δηλωθέν εισόδημα μετά της συζύγου του το πολύ ελάχιστο ποσόν των 860.0000 ευρώ .Ο καημένος «ο φτωχούλης του Θεού» πως θα ζήσει πλέον, με τόσα λίγα χρήματα, και πως θα καταλάβει τον χαμηλοσυνταξιούχο που δεν έχει να πληρώσει το χαράτσι της ΔΕΗ;
Προχθές έγραψε ένα άρθρο στην «Καθημερινή». Φαίνεται ότι η κεντροαριστερά επειδή μεταμορφώθηκε σε κεντροδεξιά, στηρίζει τους νέους εκλεκτούς της. Στο άρθρο του επικρίνει με μένος την αριστερά «και τα τρία κομμουνιστικής προέλευσης κόμματα» χρησιμοποιώντας το όρο «κομμουνιστική» σαν μίασμα και κάτι το πολύ απεχθές. Στην πραγματικότητα και για να αστειευτούμε, ίσως στον Θ. Πάγκαλο να ταιριάζει η παροιμία ¨ «βρήκε ο γύφτος την γενιά του και αναγάλιασε η καρδιά του.» Θυμώνει ο κ. Πάγκαλος που οι Έλληνες δεν κατάλαβαν τις προσπάθειες του αρχηγού του «να σώσει την χώρα» και δίνουν στο ΠΑΣΟΚ ποσοστά μικρού πλέον κόμματος. Πόσο δύσκολο για τον κ. Θ.Π να δεχτεί την πραγματικότητα και εκτός κλίματος, να νομίζει ότι μπορεί να την αλλάξει; Αλλά εις μάτην.
Ο Πάγκαλος κάνει και κάποιες προτάσεις κοινής λογικής τις οποίες παραθέτω.
«Πρώτον: Τίποτα δεν θα αλλάξει στη χώρα μας, δεν θα καταργηθεί δηλαδή ποτέ η φαυλοκρατία και το πελατειακό κράτος αν δεν καταργηθεί ο σταυρός προτίμησης. Είχα προτείνει με άρθρο μου το 1990 στο «Βήμα» και έκτοτε επανέρχομαι συστηματικώς στην αδήριτη ανάγκη να εφαρμοστεί στη χώρα ένα μεικτό εκλογικό σύστημα:

Εκατό βουλευτές θα εκλέγονται με απόλυτα απλή αναλογική σε μία ενιαία πανελλαδική περιφέρεια ή δύο έως τρεις περιφέρειες, αν αυτό είναι συνταγματικώς επιβεβλημένο, από λίστες που θα αποφασίζουν τα κόμματα ή από ανεξάρτητους υποψήφιους. Με αυτό το σύστημα ένας ανεξάρτητος που θα εξασφαλίσει 1% πανελλαδικά θα μπει στη Βουλή. Διακόσιοι θα εκλέγονται σε μονοεδρικές περιφέρειες που θα συγκροτηθούν με ισοδύναμη εκλογική βάση ή στον πρώτο γύρο με απόλυτη πλειοψηφία ή στον δεύτερο γύρο μεταξύ των δύο πλειοψηφησάντων.

Οι λάτρεις του αρχηγισμού, της φαυλοκρατίας, των κομματικών μηχανισμών και του ρουσφετιού προβάλλουν διάφορα ανόητα επιχειρήματα εναντίον αυτού του εκλογικού συστήματος, το κυριότερο από τα οποία είναι ότι ο πολίτης στερείται το δικαίωμα να εκλέγει ελεύθερα το πρόσωπο που τον αντιπροσωπεύει, αφού και την πανελλήνια λίστα και τους υποψηφίους στις μονοεδρικές θα τους ορίζει το κόμμα. Ας αφήσουμε το γελοίο επιχείρημα ότι ο πολίτης έχει σήμερα την «ελεύθερη επιλογή» ανάμεσα σε ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς του ελαφρού θεάτρου και διάφορους τζιτζιφιόγκους που περιφέρονται και κραυγάζουν στα παραθυράκια των καναλιών. Μπορεί κανείς να φανταστεί ακόμα ότι και η πιο πωρωμένη κομματική νομενκλατούρα θα επιλέξει υποψήφιο που δεν θα ικανοποιεί το λαϊκό αίσθημα και επομένως θα έχει λιγότερες πιθανότητες εκλογής απέναντι στον υποψήφιο του άλλου κόμματος; Αλλά εδώ έρχεται η δεύτερη ιδέα που χρόνια επίσης υποστηρίζω χωρίς μεγάλη επιτυχία, δυστυχώς.

Δεύτερον: Τα ελληνικά κόμματα εξέφρασαν την Κεντροδεξιά και την Κεντροαριστερά στη μεταπολίτευση αφού ιδρύθηκαν από δύο μεγάλες πολιτικές φυσιογνωμίες που ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. έχουν ακόμα σήμερα δομές κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των δύο ιδρυτών τους. Είχα κάποτε γράψει ότι ένα προσωποπαγές ΠΑΣΟΚ μετά την απομάκρυνση του Ανδρέα Παπανδρέου θα ήταν μια κωμωδία. Ολοι καταλαβαίνουν, πιστεύω, για ποιο λόγο θυμάμαι συχνά αυτές τις ημέρες εκείνη τη διαπίστωσή μου.

Το ΠΑΣΟΚ για να έχει μέλλον πρέπει να διοργανώνει τα συνέδριά του όπως και άλλα κόμματα της Δύσης, γύρω από κείμενα θέσεων που θα αφορούν τα θεμελιώδη πολιτικά προβλήματα της χώρας. Ενα τέτοιο ανοικτό κόμμα, συγκροτημένο γύρω από ιδεολογικές θέσεις και πολιτικοποιημένο, δεν θα μπορούσε βέβαια να επιλέξει και να υποδείξει λάθος υποψηφίους για τις εκλογές, σε κάθε επίπεδο, από το τοπικό έως το πανελλήνιο.

Εχουμε άραγε την ικανότητα να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη; Και αν δεν μας αρέσει αυτό που βλέπουμε θα προσπαθήσουμε άραγε να αλλάξουμε εμφάνιση και ουσία ή απλώς θα πετάξουμε τον καθρέφτη στα σκουπίδια;

Σύγχρονο εκλογικό σύστημα και δημοκρατική οργάνωση των κομμάτων είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση της πολιτικής ζωής και την επιβίωση της δημοκρατίας.»