ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ Από τα χειρότερα συμπτώματα της Κρίσης είναι τα φαινόμενα ενός νέου εθνικού διχασμού μεταξύ εκείνων που πιστεύουν πως το Μνημόνιο 2 θυμίζει Λωζάννη κι εκείνους που το βλέπουν ως ένα σύγχρονο Μόναχο. Αυτός ο διχασμός, όπως κάθε διχασμός, μας αφαιρεί τις δυνατότητές μας, ως κοινωνία, να συνδιαλεγόμαστε, να οργανώνουμε έναν εποικοδομητικό δημόσιο διάλογο. Τις τελευταίες βδομάδες παρατηρώ, με λύπη, την όλο και διογκούμενη πόλωση. Ακόμα και σε αυτές τις σελίδες, τα σχόλια των αναγνωστών (και στα δικά μου άρθρα) τείνουν να στερούνται όλο και περισσότερο την έφεση προς τον διάλογο, την σύνθεση, την διάθεση για «να σκεφτόμαστε διαφορετικά». Αυτό-κατατάσσονται όλο και περισσότερο είτε στην ομάδα των υποστηρικτών-οπαδών του τάδε ή του δείνα αρθρογράφου είτε σε εκείνους που ξοδεύουν ενέργεια και χρόνο για να τον/την καταγγείλουν, υπονομεύσουν, σπιλώσουν."Γιάννης Βαρουφάκης καθηγητής οικονομίας.
Σημείωση Μ.Δ Στην Ελλάδα έχουμε παράδοση στην οπαδοποίηση τους εθνικούς διχασμούς ,και τους εμφυλίους πολέμους.
Μακάρι να κυριαρχήσει η λογική ο δημοκρατικός διάλογος και οι συνθέσεις των απόψεων. Στο εσωτερικό πάντως του δικομματισμού δεν υπάρχει δημοκρατία. Με τις εκλογές δεν αλλάζουν τα πράγματα γιατί¨ ” αν άλλαζαν θα ήταν παράνομες.” Μοναδική ελπίδα η αυτενέργεια των πολιτών και τα κοινωνικά κινήματα.