Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

                                                         ΛΟΓΙΚΗ
Μήπως τελικά η "λογική" είναι ένα από τα πολλά πρόσωπα της τρέλας; [8]
Ίσως όπως έχει πει και ο G. K. Chesterton, "Ο τρελός δεν είναι κάποιος που έχει χάσει τη λογική του. Ο τρελός είναι ένας άνθρωπος που έχει χάσει τα πάντα εκτός από τη λογική του". Άλλωστε έρευνες έχουν δείξει πως ιδιοφυΐες και σχιζοφρενείς έχουν την ίδια έκδοση ενός συγκεκριμένου γονιδίου. [9]
Ο Λόγος είναι το αποτέλεσμα και όχι το αίτιο του πολιτισμού (Durkeim, Mauss). Και όπως αναφέρει και ο Levi Strauss, το σημαίνον πολύ εύκολα αλλάζει θέση με το σημαινόμενο: το παιδί γίνεται γονιός μετά από μία μόλις γενιά. Πόσα παιδιά έχει γεννήσει η λογική μας; Και πόσες φορές δεν προσπαθούμε να τα εξετάσουμε με βάση το γονιό τους; Ο Αριστοτέλης όριζε το Λογο σαν αυτό που μπορεί να απο-καλύψει ή να επι-καλύψει πράγματα (Heidegger, Είναι και Χρόνος). Ίσως το δεύτερο είναι αυτό που κάνει πιο συχνά τώρα τελευταία...
Γιατί να προσπαθήσουμε να είμαστε λογικοί όταν η ίδια η λογική δέχεται ότι εμπεριέχει εγγενώς το παράλογο κσι την αντίφαση μέσα της;
Γιατί να προσπαθήσουμε να είμαστε λογικοί όταν οι περισσότεροι λογικολόγοι καταντήσαν τρελοί;
Χρειάζεται να είσαι παράλογος για να κατανοήσεις έναν παράλογο και αντιφατικό κόσμο... Όπως οι Ιμπρεσιονιστές κάποτε προσπάθησαν να ξεχάσουν πως ζωγραφίζουν για να ζωγραφίσουν, ίσως πρέπει και εμείς να ξεχάσουμε πως σκεφτόμαστε για να σκεφτούμε...

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΚΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου