ΤΑ ΚΕΡΙΑ ΜΑΣ

'Ημαστε γεννήματα της φύσης.
Εκεί θα πάμε όταν τα κεριά μας
σβήσουν.
Θα γίνουμε ύλη, χώμα θα καταλήξουμε.
Να ταϊσουμε την αιώνια μήτρα μας τη γη. 
Για να βλαστήσει νέους ανθούς.
Σου τα λέω εσένα καλέ μου Αύγουστε
για να ζήσεις κάθε ώρα, κάθε στιγμή
της ζωής σου της μικρής, όπου τώρα
που είσαι νέος σου φαίνεται
ατελείωτη και λίγο πληκτική.

Γεννιόμαστε ως πείραμα της φύσης.
Τις περισσότερες φορές άλλοι
υπόγεια μας κατευθύνουν.
Για να δοκιμαστούμε ως ζώντα ζώα
που μεταφέρονται σαν
σε κλειστό φορτηγό
εμπόρου κρεάτων,
πηγαίνοντας
ανυποψίαστα για σφαγή.
Αυτοί που το γνωρίζουν είναι
οι εκλεκτοί.

Αυτοί θα αγωνιστούν να κερδίσουν
το ταξίδι τη ζωής τους.
Οι άλλοι αφελείς, και ανυποψίαστοι
θα φουντάρουν
στο πάτο της θάλασσας.
Όμως πριν, και για εκείνους
υπάρχει το σχολείο
της ζωής.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ