Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΧΟΛΙΑ ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Όσο μεγαλύτερη είναι αριθμητικά μια κοινωνία, τόσο μεγαλύτερες είναι και οι πιθανότητες να υπάρχουν μεταξύ των μελών της άνθρωποι μεγάλης αξίας που αξιοποιώντας την προσφορά των πολλών θα πάνε το έθνος μπροστά.»
«Η άνθηση της κλασικής Αθήνας είχε διάρκεια μόλις πενήντα χρόνων, από το τέλος των Μηδικών πολέμων ως την αρχή του Πελοποννησιακού, μα έφτασαν για να αλλάξουν την ανθρωπότητα. Στην Αθήνα δεν ήταν όλοι διανοούμενοι και καλλιτέχνες, απλώς συνέπεσαν κατ`εξαίρεση την ίδια εποχή καμιά πενηνταριά χαρισματικοί , βρήκαν πρόσφορο έδαφος και δημιούργησαν αυτά που θαυμάζουμε σήμερα. Πολλοί σύγχρονοι τους γεωργοί, έμποροι ναυτικοί, μάλλον χαμπάρι δεν πήραν για το μεγάλο ποιοτικό άλμα του ανθρώπου, που πραγματοποιείτο στην εποχή τους».{Διονύσης Χαριτόπουλος Συγγραφέας «Ελευθεροτυπία».}
Πράγματι στην σύγχρονη Ελλάδα στο πολιτικό σύστημα κυριαρχούν τα τζάκια όπου έχουν κλείσει το δρόμο στην ανάδειξη νέων ηγετών. Στην σύγχρονη Ελλάδα δεν υπάρχει αξιοκρατία, αλλά μέσω του πελατειακού συστήματος κυριαρχεί η μετριοκρατία παντού. Η ανάδειξη των διαφόρων Ελληνικών ταλέντων επιστημονικών καλλιτεχνικών και η καταξίωση τους, γίνεται μέσω της σταδιοδρομίας τους στις καπιταλιστικές Μητροπόλεις του εξωτερικού. Δεν είναι βέβαια δυνατόν να υπάρξει σύγκριση νέας και αρχαίας Ελλάδας, διότι τότε ο κόσμος ήταν λίγος σε πληθυσμό ενώ σήμερα ή Ελλάδα συγκρίνετε με γίγαντες. Επί πλέον η σύγχρονη Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα που σχηματίσθηκε ενιαία από το 1821 μέχρι το 1948 με την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων. Μια Ελλάδα η οποία τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό δηλαδή τον πολιτισμό που είχε γεννηθεί στο έδαφος της, τον δέχθηκε με την διαδικασία της «μετεκένωσης», από την Δυτική Ευρώπη. Παρά τα χίλια κουσούρια μας, για να μην αυτομαστιγωνόμαστε και πολλοί νεοέλληνες διέπρεψαν στον τομέα τους. Να αναφερθώ ενδεικτικά σε μερικά ονόματα όπως, στα Νόμπελ ποίησης των Σεφέρη, και Ελύτη ή στο βραβείο Λένιν στον Ρίτσο; Στον διεθνώς καταξιωμένο Ν.Καζαντζάκη; Στους διεθνείς μουσικοσυνθέτες Χατζηδάκη και Θεοδωράκη. Στον φιλόσοφο Κορνήλιο Καστοριάδη σε καταξιωμένους γλύπτες ζωγράφους και ηθοποιούς όπως ο Κατράκης και ο Μινωτής που στέκονταν επάξια σε κάθε διεθνή ανταγωνισμό; Σκηνοθέτες όπως ο Θόδωρος Αγγελόπουλος και ο Παντελής Βούλγαρης. Στον ιατρό Παπανικολάου με το περίφημο τέστ "ΠΑΠ" που έσωσε τις γυναίκες από τον καρκίνο της μήτρας. Δεν είμαστε βρε παιδιά λαός αχρήστων. Είμαστε όμως μια σχετικά νέα κοινωνία βγαλμένη από ένα μεσαίωνα ανελευθερίας, και σκλαβιάς. Πρέπει να διορθώσουμε τα κουσούρια μας, και να γίνουμε μια αξιοκρατική κοινωνία για να μπορούν να αναδειχτούν παντού οι άξιοι και τα ταλέντα. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη.