fb Κώστας Κουτσουρέλης

"Ο ήλιος βυθίστηκε πίσω απ' τα βουνά. Καθίζομε σ' ένα δέτη, ν' αφουγκραστούμε την ησυχία του βραδιού που κατεβαίνει... Πέρα, στο μονοπάτι, μια γυναίκα πάνω σε γάιδαρο γυρίζει στο σπίτι της. Πίσω της ακολουθεί με τα πόδια ένα παιδί. Τα κουδούνια κάποιου κοπαδιού στάζουν τους ήχους των αργά μέσα στη σιωπή. Ένας μακρινός σκύλος γαυγίζει".
"Τραγουδεί μια-μια στροφή και τήνε ξαναλέμε όλοι μαζί. Ο βαρύς δωρικός σκοπός αντιχτυπά στους τέσσερεις τοίχους του μικρού καφενείου. Πνίγεται μέσα στο στενό χώρο και πηδά όξω από την ανοιχτή πόρτα. Ο αέρας που δεν παύει να πιλατεύει τα φύλλα της γέρικης απιδιάς τόνε παίρνει και τόνε σπορπίζει σ' όλο το χωριό".
"Στο εσωτερικό η φθορά είναι πιο μεγάλη: Τοίχοι πεσμένοι, αγριοσυκιές, πέτρες σκόρπιες στο χώμα. Κάπου-κάπου μας ξαφνιάζει το χαρχάλεμα μιας σαύρας, που γλιστρά ανάμεσα στα ξερά χόρτα. Ο αέρας μπαίνει σφυρίζοντας από τα βορινά ανοίγματα. Ψηλά, στην κορφή του τείχους και των πύργων, η οδοντωτή σειρά των επάλξεων πριονίζει τον απογεματινό ήλιο".
"Ο δρόμος ακολουθεί τις στρογγυλεμένες πλαγιές των λόφων. Χαραγμένος στην ψαχνερή σάρκα τους παίζει με σύντομους κατήφορους, ησυχάζει για λίγο σε μικρές ισιάδες, κι ύστερα, ξετυλίγεται σ' ατέλειωτες ανηφοριές. Όσο ανεβαίνομε, τόσο φυσά και πιο πολύ. Η σγουρή, χαμηλή βλάστηση των λόφων –θύμοι, αγκίσαροι, σκίνοι, κουμαριές- βασανίζεται από τον αέρα".
ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ
Οδοιπορικό των Σφακιών, 1980
Manousos Daskalakis Καταπληκτικό ρεαλιστικό και ανθρώπινο.Δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω το "οδοιπορικό των Σφακίων"του μακαρίτη φίλου Γ.Μανουσάκη που έχει στην φωτογραφία του εξωφύλου μεταξύ των άλλων και τον αδελφό της γιαγιάς μου.Δίκαια έλαβε τότε βραβείο κρατικού διηγήματος. Σε ευχαριστώ Κ.Κ που έφερες στην επιφάνεια τον τόπο που γεννήθηκα.{Αν δεν απατώμαι η περιήγηση είχε γίνει το 1969.}