ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ, ΠΟΙΗΤΗΣ, ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Τι θα πει αλήθεια αναγνωρισμένος καλλιτέχνης, ποιητής κ.λ.π; Παραπονιόταν κάποιος γνωστός μου για τον ποιητή τάδε ότι¨ "έχει γράψει σχεδόν είκοσι ποιητικές συλλογές και όταν πραγματοποιείται κάποια εκδήλωση και συμμετέχει ως παρουσιαστής δεν αναφέρουν την μέγιστη αυτή ιδιότητα του."
Συνήθως αναγνωρισμένος σε κάποιο είδος τέχνης θεωρείται εκείνος ο οποίος έχει εισπράξει μερικές αναφορές στο έργο του, καλές συνήθως και επαινετικές κριτικές από τις στήλες εφημερίδων και ειδικών περιοδικών.
Αν ο καλλιτέχνης έχει πάρει καλές κριτικές αλλά δεν αρέσει καθόλου στο καλλιεργημένο κοινό;
Αν αναγνωριστεί 200 χρόνια αργότερα και τα έργα του τότε -αν είναι ζωγράφος- μοσχοπουληθούν;
Αν ένας πλούσιος μαικήνας ανακαλύψει νέους καλλιτέχνες ταλαντούχους που
αντιμετωπίζουν πρόβλημα διαβίωσης αγοράσει τους πίνακες τους{για ζωγράφους μιλάμε} κοψοχρονιά και αναγνωριστούν αργότερα; Μόνο και μόνο για να γεμίσουν τα θησαυροφυλάκια του ήδη πλούσιου "προστάτη;"
Τι θα πει λοιπόν αναγνωρισμένος;
Αν ένα βιβλίο- τρίτης διαλογής μυθιστόρημα- είναι ευπώλητο {best seller} πρώτο στην δεκάδα των πωλήσεων ο συγγραφέας θεωρείται "αναγνωρισμένος;"
Αν μια ποιοτική συλλογή είναι υψηλής πνευματικότητας , ή το διήγημα, νουβέλα, ή μυθιστόρημα έχει βάθος, υψηλά νοήματα πλούσια πλοκή ρέουσα γραφή αλλά δεν πραγματοποιήσει καθόλου πωλήσεις.
Ο λογοτέχνης είναι σπουδαίος ή όχι, αναγνωρισμένος ή αφανής;
Προσωπικά δεν δέχομαι τον όρο "αναγνωρισμένος" γιατί υποδηλώνει το "καταξιωμένος" έναντι ενός άλλου που είναι ίσως ποιοτικότερος αλλά δεν έτυχε το έργο του ευρείας δημοσιότητας.
Καλύτερα θα ήταν να λέγαμε ότι¨ "ο τάδε είναι γνωστός καλλιτέχνης" ή "άγνωστος καλλιτέχνης."
Στις χώρες όμως της ελευθερίας δεν υπάρχει λογοκρισία στην κρίση και στον λόγο.
Ο καθένας μπορεί να λέει και να γράφει ότι θέλει ελεύθερα και αβίαστα.