Ταξίδευσε το 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
« H ΛΙΣΤΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ»
Παρασκευή Σάββατο Κυριακή 26-27-28-3-2010 στο «Μεγάλο Αρσενάλι»
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η Νότιος Αμερική είναι ο κατεξοχήν χώρος επιρροής των ΗΠΑ, όπου στήριξαν και εξέθρεψαν δικτατορικά καθεστώτα για να υπηρετηθούν με το καλύτερο τρόπο , τα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιριών τους, για την καταλήστευση του ορυκτού πλούτου και των υδρογονανθράκων των χωρών αυτών. Μία τέτοια περίπτωση ήταν και η ιστορία της δικτατορίας του στρατηγού Βιντέλα το 1976 στην Αργεντινή.
Το ντοκιμαντέρ του δημοσιογράφου Παύλου Νεράτζη με τίτλο «Η λίστα της σιωπής» παρουσιάζει με συνεντεύξεις και ντοκουμέντα την φρίκη των 30.000 αγνοουμένων-«εξαφανισμένων» της εποχής εκείνης. Η δικτατορία του Βιντέλα όπως και κάθε δικτατορία ,είναι η δικτατορία της μεγαλοαστικής και αστικής τάξης ενάντια στους εργαζόμενους , όταν βλέπει ότι κινδυνεύουν τα συμφέροντα της και αδυνατεί να ελέγξει την κατάσταση. Το στρατοκρατικό καθεστώς του στρατηγού Βιντέλα συνέλαβε και βασάνισε στις διάφορες φυλακές της Χώρας τους αντιφρονούντες. Ένοπλα στρατιωτικά και αστυνομικά αποσπάσματα πήγαιναν στα σπίτια έκαναν έρευνες λεηλατούσαν και συλλάμβαναν όσους ήταν αγωνιστές, για ένα καλύτερο κόσμο . Οι περισσότεροι από αυτούς, ήταν νέοι φοιτητές άντρες και γυναίκες, και άλλοι είχαν οικογένειες με μικρά παιδιά, ή γυναίκες σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Τα τέρατα αυτά έβαζαν σε αεροπλάνα τους αγωνιστές, τους νάρκωναν οι συνεργάτες τους γιατροί με δύο ενέσεις, και ύστερα άνοιγαν τις πόρτες των αεροπλάνων τους πέταγαν στα ποτάμια και στη θάλασσα και τους έπνιγαν.
Τα μικρά παιδιά τα έπαιρναν οι χουντικοί και τα έδιναν σε στρατιωτικούς, που δεν είχαν παιδιά για υιοθεσία. Οι μανάδες και οι γιαγιάδες των παιδιών έψαχναν τους δικούς τους {παιδιά κι εγγόνια} και τους ανακοίνωναν ή ότι «εξαφανίσθηκαν» ή ότι «αυτοκτόνησαν».
Κάποια στιγμή οι γιαγιάδες των μικρών παιδιών οργανώθηκαν σε μαζικό κίνημα, το κίνημα των «γιαγιάδων» πήγαν σε ξένες πρεσβείες διαμαρτυρήθηκαν και ύστερα άρχισαν να διαδηλώνουν αψηφώντας το καθεστώς. Κάποτε η χούντα του Βιντέλα έπεσε μετά την ήττα της, από την Αγγλία της Μ. Θάτσερ το 1984 στον πόλεμο των νησιών Φώκλαντς. Ανάμεσα στους αγνοούμενους ήταν και περίπου 90 Αργεντίνοι, Ελληνικής καταγωγής. Οι χουντικοί δεν τιμωρήθηκαν γιατί ακόμη ο στρατός είχε μεγάλη δύναμη. Μόλις τέλειωνε το ντοκιμαντέρ και άνοιγαν τα φώτα μια στυφή γεύση ερχόταν στο στόμα των ανύποπτων θεατών από την αγριότητα των ανθρώπων όταν κατέχουν απόλυτη και ανεξέλεγκτη εξουσία. Άλλωστε και η Ελλάδα έχει γνωρίσει στην ταλαιπωρημένη χώρα μας, και ο λαός της έχει ζήσει στο πετσί του, τρις δικτατορίες στον εικοστό αιώνα. Το 1924-25 το στρατιωτικό κίνημα του Θεόδωρου Πάγκαλου, το 1936-40 την δικτατορία του Ι. Μεταξά και το 1967-74 την δικτατορία των τριών «αδελφών» Γ.Παπαδόπουλου Ν. Μακαρέζου, και Ν.Παττακού Παρά την σκληρότητα τους, και τα βασανιστήρια και τις εξορίες, που υπέβαλλαν οι Ελληνικές δικτατορίες τους αριστερούς, και κεντροαριστερούς διαφωνούντες, αλλά και τις δολοφονίες όπως αυτή του δημοκρατικού δικηγόρου Νικηφόρου Μανδηλαρά ή την αναπηρία του ταγματάρχη Μουστακλή το 67-74 φαντάζουν ως ήπιες δικτατορίες, εμπρός στην αιματοβαμμένη άγρια δικτατορία του Βιντέλα στην Αργεντινή.