Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Βαθιά στις σκοτεινές κοιλάδες, πεθαίνουνε οι πεινασμένοι.
Αλλά εσύ τους δείχνεις το ψωμί κι τους αφήνεις να πεθαίνουν».ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
Πέρα από τις ιδεολογικές αναζητήσεις και τα πολιτικά συστήματα, η Ελλάδα έχει την δική της ιδιαιτερότητα. Ότι ποτέ δεν είχε από τότε που δημιουργήθηκε ως ελεύθερο κράτος μια σωστή και οργανωμένη δημόσια διοίκηση. Ποτέ τα κόμματα που κυβέρνησαν δεν στηρίχτηκαν πάνω σε ένα θεωρητικό μοντέλο. Το χρησιμοποίησαν όμως ως προπέτασμα καπνού για να κυριαρχήσουν πάνω στο κράτος. Το κράτος ως λάφυρο για να το απομυζήσουν με αδιαφανείς διαδικασίες, και να το χρησιμοποιήσουν με την πελατειακή λογική του ρουσφετιού , για να διαιωνίσουν την εξουσία τους. Η οικονομική χρεοκοπία της χώρας δεν είναι τυχαία. Είχε προηγηθεί , η σαπίλα του κυρίαρχου πολιτικού ,συστήματος το οποίο εκμαύλισε τα λαϊκά στρώματα, και τους πέρασε την ιδέα της ελάσσονος προσπάθειας και ότι για να προοδεύσουν δεν χρειάζεται η σκληρή εργασία, αρκεί να έχεις «μπάρμπα στην Κορώνη» κάτι που όπως ήταν επόμενο, έφερε αδιέξοδα στην κοινωνία. Ο καθηγητής πολιτικής οικονομίας Νίκος Κοτζιάς1 γράφει στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και συγκρίνει το πετυχημένο Κεϋνσιανό μοντέλο της Βραζιλίας με την μικτή οικονομία του προέδρου ντα Σίλβα Λούλα ,την οποία την ανέβασε σε10η δύναμη στον κόσμο, με τον νεοφιλελεύθερο μοντέλο το οποίο εφαρμόστηκε στην Αργεντινή και την χρεοκόπησε στέλνοντας την στην αγκαλιά του ΔΝΤ, το οποίο οδήγησε τον λαό της σε κοινωνικές εκρήξεις. Στην Ελλάδα έγινε προσπάθεια για μικτή οικονομία ακόμη και την δεκαετία του 70 με τις κυβερνήσεις Καραμανλή ο οποίος κρατικοποίησε το συγκρότημα της «Εμπορικής τράπεζας» κι ο ΣΕΒ τότε τον είχε κατηγορήσει με ανακοίνωση του για «σοσιαλμανία». Οι προσπάθειες για μικτή οικονομία συνεχίστηκαν την πρώτη τετραετία της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου. Παρόλα αυτά οι δημόσιες επιχειρήσεις χρησιμοποιήθηκαν για να παρκάρουν τους υπεράριθμους άνεργους εργαζομένους, και χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια. Όπως ήταν φυσικό οι δημόσιες επιχειρήσεις με την αναξιοκρατική αυτή διοίκηση δεν μπορούσαν να παράγουν πλούτο και κατασυκοφαντήθηκαν από τους φίλους και τους αμύντορες του νεοφιλελευθερισμού. Μετά και την πτώση των κρατών του υπαρκτού σοσιαλισμού πολεμήθηκε από το μεγάλο κεφάλαιο και ο κρατικός τομέας στα Ευρωπαϊκά κράτη της μικτής οικονομίας. Από σοσιαλιστικά και συντηρητικά κόμματα, συναινετικά και με σοσιαλφιλελεύθερη συναίνεση άρχισε να κατεδαφίζετε ο δημόσιος τομέας τη οικονομίας, και να αφήνουν ως ρυθμιστή «το αόρατο χέρι της αγοράς.».Ο νεοφιλελευθερισμός δημιούργησε την μεγαλύτερη οικονομική κρίση του καπιταλισμού στην νεώτερη ιστορία μετά το κραχ του 1929. Η Ευρώπη επιμένει στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο της μονεταριστικής διαχείρισης της περικοπής των ελλειμμάτων σε εποχές οικονομικής κρίσης και οδηγεί ειδικά τις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου σε βαθιά ύφεση.
«Μετά από δεκαετίες στις οποίες η αγορά και το υποτιθέμενο «αόρατο χέρι» εισέβαλαν στους χώρους της δημόσιας δράσης και των κοινωνικών σχέσεων, είναι αναγκαίο να σκεφτούμε, νέες μορφές διασύνδεσης αγοράς κράτους και κοινωνίας, με προσοχή για τα θέματα της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης της ηθικής, σε ένα πλαίσιο περιβαλλοντικής βιωσιμότητας της ανάπτυξης».2
1 άρθρο Νίκου Κοτζιά «Κ.Ελευθεροτυπία».
2 Στήλη Θανάση Γιαλκέτση «Σημειωματάριο ιδεών «Κ.Ελευθεροτυπία».