ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1974

Ήταν καλοκαίρι με αίθριο καιρό.
Ιούλιος, και ο ήλιος έλαμπε στον ουρανό.
Δεν ήταν συνηθισμένος Ιούλιος εκείνη τη φορά.
Που μας πήρε το γέλιο
από το στόμα και τη χαρά.
Ο Ιούλιος του 1974 έφερε
εντός του μια εθνική συμφορά.

Η είδηση από τη Κύπρο ξέσκισε τα σύννεφα.
Ο Έλληνας Πήλιος Γούσης άνοιξε το δρόμο
για την εισβολή των Τούρκων
στο νησί.
Η Ελλάδα τραντάζεται συθέμελα.
Πρόδωσαν οι Εφιάλτες την Πατρίδα.
Στα όπλα οι νέοι, μαζί τους οι ηλικιωμένοι.
Έκλαιγαν οι μάνες από την αναμονή.

Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους
με φωνές και κατάρες.
Ελλάδα με τα πάθη σου, τελειωμό δεν έχουν.
Τρώγεις τα σωθικά σου από τα λάθη σου.
Εκ των υστέρων θρηνείς και χύνεις
δάκρυα επί των ερειπίων,
όταν το έργο έχει τελειώσει.

Δεν είσαι εσύ,
συνηθισμένος χώρος ούτε τόπος
όπως είπε ο ποιητής¨
"Όμορφη και παράξενη πατρίδα
Ωσάν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα."

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ