ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΣ
Έχασε τη ψυχή του γιατί.
Τίποτα δεν τον σταμάτησε.
Σαν οδοστρωτήρας σε σώματα πάτησε.
Έγινε κλέφτης αλλά νομίμως
και εντίμως.
Ψευδομαρτύρησε όχι από κακία.
Μα για να αρπάξει μεγάλη περιουσία.
Έγινε μοιχός όχι από έρωτα.
Από εκδίκηση και εγωισμό.
Όλα τ`αδωσε όλα τ`αχασε.

Κυλίστηκε στο βούρκο της αναξιοπρέπειας.
Κατέβηκε στα πιο βαθιά σκοτάδια.
Αδίκησε κόσμο, εκμεταλλεύτηκε αθώους.
Εκπόρνευσε χήρες, έκλεψε ορφανά.
Στην κοινωνία παρουσιαζόταν σαν εντιμότατος
Και με τις αρχές του τόπου, δουλικότατος.
Οι αρχές δεν του χαλούσαν χατίρι.
Και ας κάναν το δικό τους χαρακίρι.

Η λογική του ήταν τετράγωνη
Δεν ήταν ο τρελός της γειτονιάς.
Ήταν ένας "εντιμότατος κύριος."
Καλυμμένος με λούστρο 
επιφανείας, και χρυσόσκονη.
Κάποτε υπήρξε ένας άνθρωπος
που τα είχε χάσει όλα
που συνθέτουν 
το πολιτισμικό υπόβαθρο.
Εκτός από τα λογικά του.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ