ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ ΚΑΙ ΚΩΜΩΔΙΑ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Οι παραστάσεις αρχαίου δράματος , αλλά κυρίως η Αττική κωμωδία έχει κατακρεουργηθεί από τους σύγχρονους εκφραστές της, που προσπαθούν να την βάλουν στο κρεβάτι του Προκρούστη και να την φέρουν στα σημερινά μέτρα της βλαχομπαρόκ επιθεώρησης.Το αρχαίο έργο, δράμα ή κωμωδία πρέπει να παίζετε στην σκηνή ατόφιο γιατί μαρτυρά την δική του εποχή και το κλίμα της εποχής. Κάτι που λησμονούν οι σύγχρονοι σκηνοθέτες που νεοτερίζουν προδίδοντας τα αρχαία κείμενα σαν άφιλοι Βρούτοι. Για τους μη έχοντες αρκετές γνώσεις της αρχαίας ιστορίας κατά την γνώμη μου, θα πρέπει, ένας ηθοποιός προπομπός με σύντομη παρουσίαση να τους εισάγει στο κλίμα της εποχής.
Για το ίδιο θέμα γράφει ο συγγραφέας σχολιογράφος Τάκης θεοδωρόπουλος στην "Καθημερινή""
"Κάπου ανάμεσα στην αναφορά του Ευριπίδη στο βιογραφικό και την επιχορήγηση η Επίδαυρος είχε μετατραπεί σε τουρκομπαρόκ αποτυχημένο τουριστικό πανηγύρι κατάλληλο μόνον για το life style της πρώτης σειράς και την ανθυποποιότητα της τηλεόρασης. Το σημαντικότερο μέρος της παράστασης παίζεται μετά την παράσταση, στις ταβέρνες της περιοχής, όπου διεξάγονται τα δράματα των συγχαρητηρίων και της αλληλοϋπονόμευσης. Γιατί κατά τα λοιπά το αρχαίο δράμα δεν δείχνει να αφορά κανέναν ως αρχαίο και ως δράμα. Τα δε Εθνικά Θέατρα το αντιμετωπίζουν με το ίδιο ενδιαφέρον που αντιμετωπίζει ο κάθε δημόσιος υπάλληλος το δημόσιο συμφέρον, κοινώς ως μια πιεστική υποχρέωση."