ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ
Κανείς δεν θα με ζητήσει.
Όταν πεθάνω.
Η σωρός μου στα αζήτητα.
Στο νεκροτομείο.

Γεννήθηκα κάτω από ένα δέντρο.
Και μεγάλωσα στο δάσος.

Δεν έχω κανένα στο κόσμο.
Είμαι ανέστιος και πένης.
Δεν θα λυπηθεί κανείς για μένα.

Εκτός από τον πιστό μου σκύλο.
Πόσο ήθελα να με αγαπήσουν.
Όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.

Κι όμως θα φύγω μια ημέρα.
Μόνος κι έρημος.
Ως παιδί απαγορευμένου έρωτα
Που ποτέ κανείς δεν αγάπησε.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ