ΠΙΚΡΑ ΚΑΤΑΧΝΙΑ
Υπήρξε σε εποχή 
ισχνών αγελάδων.
Βίωσε 
παιδί, την καταχνιά
του καιρού του.

Η Ελλάδα ήταν. 
Τραυματισμένη.
Πονεμένη. 
Πεσμένη στο έδαφος.
Τα παιδιά.
Υποσιτισμένα να πεινούν.
Για δικαιοσύνη,
Να διψούν για στοργή
και αγάπη.

Καθόλου λύπη.
Με τα καρφιά να
τρυπούν το λιγνό σώμα του.
Η φτώχεια μοιάζει με πανώλη.
Ενοχοποιείται.
Χλευάζεται.
Και το δάκρυ κυλά.
Στα κρυφά
Την νύχτα, να μην
το δει το φεγγάρι
και πικραθεί.

Η εφηβεία χάθηκε .
Η χαμένη παιδικότητα.
Αναζητά την αθωότητα της.
Στον δικό του κόσμο.
Τον κόσμο των δακρύων
και του ζόφου.
Ήταν ζήτημα ζωής.
Το παιδί να καεί στην κάψα.
Του δρόμου και την υγρασία.
των υπονόμων.

"Πολιτισμένη" δύστυχη πατρίδα!
Όπου επιβίωνες.
Από την καλοσύνη των ξένων.!
Ελλάδα του 50 και 60
Στα ξένα η σωτηρία.
Για τα παιδιά της;

Άφιλα τα¨
Σημάδια ψυχής, χάραξαν.
Με αίμα εμπειρίες ζωής.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ