ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ

Ένας γέρος μια φορά , σε καιρούς χαλεπούς
τότε που η φτώχεια έδερνε, τους σκληρούς καιρούς.
Αγαπούσε μια γριά.
Κι έζησαν μαζί εξήντα χρόνια .
Ώσπου απόκτησαν παιδιά και εγγόνια..
Μεγάλωσαν τα εγγόνια
κι έκαναν κι αυτά παιδιά..
Ο γέρος δυνατός όπως ο έρως,
ακόμη αγαπούσε τη γριά,
και στο στόμα τη φιλούσε.
Δόξαζε το Θεό που περνούσε ,
ήρεμα, και δεν είχε μοναξιά.
Ορκιζόταν στην καλή του.
Ότι μαζί θα φύγουν ,
Για ταξίδια μακρινά .
Στο τόπο των μακάρων,
Στο πουθενά του τίποτα
δεν θα υπάρχει χάρος.
Στον κήπο εκείνο της Εδέμ
θα ζούσαν για πάντα ενωμένη.
Χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι.
Πέρασε ο καιρός με τόσα ωραία
παραμύθια ,μέχρι που ήρθε η
αλήθεια. Ήταν τόσο αληθινή .
Ωσάν της αγάπης το πρώτο
σκαλί. Ένα πρωί βρέθηκαν
στο κρεβάτι αγκαλιασμένοι ,
και για πάντα ενωμένοι.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ