ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ- ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ ΤΗΣ ΤΑΣΚΕΝΔΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΡΓΥΡΩ ΚΟΚΟΒΛΗ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Την Παρασκευή 17-12 -2010 η ομάδα νέων φιλολόγων, η οποία πραγματοποιεί τον τελευταίο καιρό τακτικά φιλολογικές βραδιές , παρουσίασε στο τεχνικό επιμελητήριο ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ το νέο βιβλίο της Έλενας Χουζούρη «Πατρίδα από Βαμβάκι», το οποίο έχει βραβευθεί με το βραβείο αναγνωστών. Το βιβλίο είναι ένα μυθιστόρημα , και αναφέρεται στους πολιτικούς πρόσφυγες του εμφυλίου πολέμου, 1946-49 οι οποίοι κατέφυγαν στην Τασκένδη , του σημερινού Ουζμπεκιστάν, το οποίο τότε ήταν τμήμα της Σοβιετικής Ενώσεως και βρίσκεται ,στην μέση Ασία.. Πηγές που να γράφουν για την πραγματική ζωή, των 12.000 Ελλήνων προσφύγων η οποία ήταν σκληρή ζωή, και όχι παραμυθίες της λογοτεχνίας , { και το γράφω χωρίς να θέλω να μειώσω τον ρόλο της λογοτεχνίας και του μυθιστορήματος, διότι το κάθε είδος έχει το ρόλο του,}δεν υπάρχουν . Η λογοτέχνης παιδικής λογοτεχνίας , Άλκης Ζέη η οποία υπήρξε πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη έγραψε κι αυτή μυθιστόρημα .
Είναι φανερό ότι οι πληγές των ανθρώπων που έζησαν εκεί, όσων είναι ακόμη στην ζωή ,είναι ανοιχτές και πυορροούσες. Πονάνε όταν φέρνουν στο νου τους, και ανασκαλεύουν εκείνα τα γεγονότα, όχι μόνο της παραμονής τους σε ξένο τόπο, της διάσπασης του κόμματος ,στο οποίο αφιέρωσαν το είναι τους , και την διάψευση των ονείρων τους από την πραγματικότητα, αλλά και της βίαιης φυγής τους, του ξεριζωμού τους, από την πατρίδα.. Οι νεότερες γενιές όμως επιστημόνων, όπως οι φιλόλογοι διψούν για πληροφόρηση, αλλά και γενικότερα οι νεότεροι Έλληνες, οι οποίοι δεν έχουν {ευτυχώς} ζήσει την τραγικότητα, της εποχής του εμφυλίου πολέμου¨ «Έλληνες να ντουφεκάνε Έλληνες», όπως λέει ο γηραιός ηθοποιός , Θανάσης Βέγγος ως θείος αντάρτη, του ΕΛΛΑΣ στην ευαίσθητη ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Ψυχή Βαθειά». Οι μοναδικοί πολιτικοί πρόσφυγες της Τασκένδης, οι οποίοι τόλμησαν να βάλουν βαθιά το χέρι «επί των τύπων των ήλων» γράφοντας για την πραγματικότητα της Τασκένδης, όπως την βίωσαν είναι το ζεύγος Αργυρώ και Νίκου Κοκοβλή, όπου έζησαν στην περιοχή αυτή 14 χρόνια μέχρι να επιστρέψουν στην Ελλάδα, διψασμένοι από νοσταλγία για τον τόπο της καταγωγής τους. Γενναίοι άνθρωποι , δεν μπορεί κανείς παρά να τους βγάλει το καπέλο με σεβασμό , και να υποκλιθεί μπροστά στον ηρωισμό , και την ανιδιοτέλεια τους , να αγωνιστούν για ένα καλύτερο κόσμο, όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση «ανθρώπου από άνθρωπο» και να αντέξουν κρυπτόμενοι στα βουνά και στα σπήλαια της Κρήτης, επί περίπου 16 χρόνια μέχρι να πάρουν εντολή, από το κόμμα τους το Κ.Κ.Ε, να φύγουν για την Σοβιετική Ένωση. Στην Τασκένδη τους βρήκε και η διάσπαση του Κ.Κ.Ε μετά την προσπάθεια αποσταλινοποίησης επί Χρουτσώφ, αλλά και η μετεξέλιξη του γραφείου εσωτερικού, μετά το 12ο συνέδριο το 1968, το οποίο μετονομάστηκε σε Κ.ΚΕ Ε.Σ και τις εσωκομματικές αντιπαλότητες, οι οποίες τους δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο την ζωή. Το βιβλίο που άφησαν ως πνευματική παρακαταθήκη, για τις νεότερες γενιές, ο Νίκος και η Αργυρώ Κοκοβλή, και αφορά την ζωή τους στην Τασκένδη , εκδόθηκε το 1986 από τις « εκδόσεις Μνήμες», και τιτλοφορείται «Ε.Σ.Σ.Δ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ». Εδώ παρουσιάζουμε ένα ελάχιστο ,απόσπασμα του βιβλίου τους, το οποίο έχει και μεγάλη λογοτεχνική αξία , από την αναχώρηση τους, κρυφά και με πλαστές ταυτότητες , σαν εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, από το λιμάνι της Σούδας. «Μέρα και να είσαι στο δρόμο ? Κάτι για σένα ασυνήθιστο. Κάτι που τόσο το φοβάσαι. Οι ανταύγειες του ήλιου, που χαμηλώνει χωρίς να βιάζεται προς τις δυτικές βουνοκορφές ,αντιφεγγίζουν στα γαληνεμένα νερά. Το γκρι ταξί πλησιάζει στο λιμάνι της Σούδας. Κολλημένο στην άκρη της προβλήτας, ένα καράβι παλιό , με άσπρα φθαρμένα γράμματα, στην πρύμνη γνωστοποιεί το όνομα του» «Αγγέλικα». Είναι το πιο γνωστό καράβι , που χρόνια κάνει τη γραμμή Κρήτη –Πειραιά. Παρακαλούμε τον ταξιτζή να πάει όσο γίνεται πιο κοντά. Θέλουμε να μπούμε στο πλοίο γρήγορα.. Να μας δούνε όσο γίνεται λιγότερα μάτια. Με μία κίνηση του κεφαλιού δείχνει ότι είναι πρόθυμος να εκπληρώσει την επιθυμία μας. Που να ξέρει την ταυτότητα των ανθρώπων που κουβαλά?»