ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Το έθνος είναι σχετικά νέο ιστορικό υποκείμενο, στην τρισχιλιετή ιστορία της ανθρωπότητας. Σχηματίστηκε εξαιτίας των αναγκών της αστικής τάξης βιομηχανικής βιοτεχνικής εμπορικής, για ενιαίο χώρο διανομής των προϊόντων, της εμπορευματικής παραγωγής της, και είναι καρπός του διαφωτισμού, και της Γαλλικής επανάστασης.
Εμείς εδώ εν συντομία θα αναφερθούμε στην δημιουργία του νεοελληνικού έθνους. «Δεν χρειάζεται καν βαθύτερη μελέτη της Ελληνικής ιστορίας γράφει ο ιστορικός Νίκος Σβορώνος για να διαπιστωθεί ότι ο ελληνισμός από την πρώτη του ιστορική εμφάνιση και σε όλη την ιστορία του, αποτέλεσε πάντα αυτοτελή κοινότητα και ξεχώριζε με σαφήνεια τον εαυτόν του από τα σύνολα που τον περιέβαλλαν».
«Το πρώτο συνδετικό στοιχείο που προέβαλλε η ίδια η αρχαία Ελληνική κοινότητα ήταν η κοινή καταγωγή, ο φυλετικός σύνδεσμος ,το «όμαιμον» του Ηροδότου». Τους λείπει ακόμη η έννοια των κοινών συμφερόντων υλικών πνευματικών ,η κοινή καταγωγή, η εθνική αλληλεγγύη. Αργότερα μετά την Μακεδονική επικράτηση και την ένωση των πόλεων κρατών, υπό τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο¨ «Μια καινούργια ιδέα γεννιέται και δίνεται περιεχόμενο στην καινούργια φάση του Ελληνισμού, ιδέα που εκφράζεται με πληρότητα στην περίφημη φράση του Ισοκράτη¨ «Και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους ,αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους τη παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας.»
Η κατάκτηση ολόκληρου του Ελληνιστικού κόσμου από τους Ρωμαίους ,και η ένταξη του στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ,επιταχύνει την πορεία προς την ενότητα, που γίνεται ,στην περίοδο αυτή ακόμη πιο βαθιά. Αργότερα ανάμεσα στους λαούς που απάρτισαν την Ανατολική Ρωμαϊκή {Βυζαντινή} αυτοκρατορία ο Ελληνισμός αποτελεί το δυναμικότερο, αν όχι το πολυπληθέστερο στοιχείο της ήδη, από την πρώτη εμφάνιση. Η εθνολογική σύσταση του λαού αυτού ,που εγκατεστημένος στην ηπειρωτική Ελλάδα , στην Μακεδονία και την Θράκη, τα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου και στην Κεντρική και Δυτική Μικρά Ασία ακτινοβολεί προς όλες τις κατευθύνσεις διεσπαρμένος σε νησίδες, κυρίως αστικών κέντρων περιβαλλόμενους από ξένους πληθυσμούς δεν θα διαταραχθεί σοβαρά ως τον 6ον αιώνα. Μετά για περίπου πέντε αιώνες ο Χριστιανισμός εμπόδισε την συνέχιση της Ελληνικής ιδέας δεδομένου ότι ο Έλληνας ήταν ταυτισμένος με τον ειδωλολάτρη. «Η αμεσότερη επαφή με την αρχαία Ελληνική δημιουργία που παρατηρείται τον 10ο και τον 11ο αιώνα, ύστερα από την «αναγέννηση» του 9ου αιώνα, αποτέλεσμα της πνευματικής αναταραχής που προκάλεσε η εικονομαχία, αρχίζει βέβαια να ξανασυνδέει την συνείδηση μερικών από τους σημαντικότερους αντιπροσώπους της κίνησης αυτής το πολιτιστικό παρόν με την Ελληνική παράδοση». «Η έννοια Έλλην –Ελληνικό χωρίς να πάψει να σημαίνει τον ειδωλολάτρη , αρχίζει να ξαναποχτά για μερικούς το πολιτιστικό της περιεχόμενο». Η νέα πορεία του Ελληνισμού αρχίζει να διαγράφεται καθαρά από το τέλος του 11ου αιώνα ,και τις αρχές του 12ου αιώνα, για να διαρκέσει περνώντας από διάφορα στάδια, ως τις αρχές του 19ου αιώνα. Στις αρχές του 15ου αιώνα ο λόγιος Ιωάννης Αργυρόπουλος ταυτίζει το Βυζάντιο με την αρχαία Ελλάδα ο δε φιλόσοφος Γεώργιος Πλήθων- Γεμιστός απευθυνόμενος προς τον Μανουήλ Παλαιολόγο κηρύσσει ¨» Εσμέν γαρ νυν ω ηγείσθε τε και βασιλεύετε, Έλληνες το γένος ,ως ή τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί». «Βρισκόμαστε στο τέλος του 18ου αιώνα, στην περίοδο που η οργάνωση για τον εθνικό αγώνα έχει ήδη προχωρήσει , και ο φιλελεύθερος αν όχι καθαρά επαναστατικός ,πολιτικός του χαρακτήρας είναι φανερός. Η κίνηση του Ρήγα { 1757 περίπου -1798} συνδέεται άμεσα με την Γαλλική επανάσταση και καλεί σε εξέγερση όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και τους άλλους βαλκανικούς λαούς ακόμη και τον καταπιεζόμενο από τους τιμαριώτες τουρκικό λαό, με σκοπό την δημιουργία μιας μεγάλης βαλκανικής δημοκρατίας, με ηγεσία Ελληνική της οποίας ο Ρήγας ,συντάσσει το Σύνταγμα με υπόδειγμα το Γαλλικό επαναστατικό Σύνταγμα του 1793.
ΠΗΓΗ ΝΙΚΟΣ ΣΒΟΡΩΝΟΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ –ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ{ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΛΙΣ}