ΚΟΡΙΤΣΑΚI ΜΟΥ

Koρίτσι μου γυναίκα έγινες,
πόσο μεγάλωσες και πόσο άλλαξες.


Εγώ σε θυμάμαι μικρό κουκλάκι
με ξέπλεκα μαλλιά.
σκανδαλιές να κάνεις στην αυλή
κάτω από την τριανταφυλλιά..
Κορίτσι μου στάσου για λίγο
το δάκρυ σκούπισε.

Έλα στο ώμο μου κι ακούμπησε.
Μην απελπίζεσαι, πάρε το μαντήλι σου
σκούπισε το δάκρυ που`πεσε στα χείλη σου.
Πίκρες θα γνωρίσεις τόσες, όσες
κι απογοητεύσεις.
Της ζωής είναι αυτά γυρίσματα
και πρέπει να τα αντέξεις.

Όταν πάψει όμως να βροντά
ένα ουράνιο τόξο, το άπειρο κεντά.
Κι αν ο ουρανός τους κρουνούς
ανοίξει τη γη με βλάστηση, θα καρπίσει..


Κορίτσι μου ένα δώρο είναι η ζωή
Δώσε της εσύ νόημα. στη πορεία..
Χάραξε σένα βότσαλο την δική σου ιστορία.
Να τη θυμάσαι όταν γιαγιά πια θάσε.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ