ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΧΑΙΡΙΔΗΣ –ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΠΑΝΤΟΥΡΑΚΗ- ΜΠΟΛΕΤΗ
«Η φλόγα της αγάπης και οι αλησμόνητες πατρίδες της Ανατολής».
Γράφει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
Πέρασαν 88 χρόνια από την καταστροφή του Ελληνισμού, στην γη της Ιωνίας, της αρχαίας Ελληνικής πατρίδας, των Ιώνων φιλοσόφων, και μίας περιοχής συνιστώσας του αρχαίου Ελληνικού έθνους. Ακόμη και οι Τούρκοι αναγνωρίζουν την ιστορικότητα της περιοχής, και μας αποκαλούν Γιουνάν {Ίωνες} και την Ελλάδα {Γιουνανιστάν} Ιωνία.. Το 1922 ηττήθηκε η Ελλάδα στην Μικρά Ασία, και αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν ενάμιση εκατομμύριο ίσως και περισσότεροι , Έλληνες από τις πατρογονικές τους εστίες . Ορισμένοι ιστορικοί όπως ο Πόντιος Βλάσης Αγτζίδης ισχυρίζονται, ότι η ήττα αυτή , ήταν δυσμενέστερη ακόμη και από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453. Βεβαίως κατά την γνώμη μου η άποψη αυτή, περιέχει το στοιχείο της υπερβολής, διότι το 1922 έμεινε τουλάχιστον ελεύθερο το μεγαλύτερο μέρος τα Ελληνικής πατρίδας. Σήμερα ελεύθεροι εμείς οι Νεοέλληνες μακριά από τον Οθωμανικό ζυγό γράφουμε την δική μας ιστορία
Παρά τα χρόνια που πέρασαν , και οι περισσότεροι Μικρασιάτες πρόσφυγες , έχουν αποδημήσει, ωστόσο οι μνήμες των προγόνων στοιχειώνουν τους απογόνους, κι ένα παραπονεμένο ερωτηματικό γιατί, τους βασανίζει. Θέλουν να μάθουν την ιστορία τους απροκατάληπτα, βάσει ερευνών στα ντοκουμέντα και στις πηγές , μακριά από τα πάθη και τον πόνο των προγόνων τους. Το νέο βιβλίο του Μαχαιρίδη και της Μπολέτη είναι ένα διάλογος μεταξύ μιας εκπροσώπου της πρώτης προσφυγικής γενιάς, κι ενός πρόσφυγα τρίτης προσφυγικής γενιάς, και διεξήχθη μέσα από τις σελίδες των «Χανιώτικων νέων» , όπως πολλοί συμπολίτες- συμπολίτισσες μας Χανιώτες- Χανιώτισσες, θα έχουν ασφαλώς διαβάσει. Τον διάλογο τον διαπερνά ένα αν. Αν ο Βενιζέλος κ,λ.π. Η ιστορία όμως δεν γράφεται με τις εκ των υστέρων σκέψεις, και συμπεράσματα. Γράφεται την ώρα της δράσης, και ερμηνεύεται σωστότερα όταν λείψουν τα πάθη . Η Μικρασιατική καταστροφή δεν παύει να είναι ένα πελώριο τραυματικό γεγονός για τους πρόσφυγες , της πρώτης γενιάς γιατί από την μία στιγμή στην άλλη έχασαν τα πάντα. Πατρίδα περιουσία συγγενείς. Για την Ελληνική ιστορία είναι το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός του εικοστού αιώνα.
Γράφει ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης στον πρόλογο του βιβλίου μεταξύ άλλων, και τα εξής¨«Το βαθύτερο συμπέρασμα από αυτούς τους διαλόγους Μαχαιρίδη –Μπαντουράκη –Μπολέτη, είναι ότι η Μικρασιατική καταστροφή για καιρό ακόμη θα στοιχειώνει τις συζητήσεις, και τους προβληματισμούς για την πορεία του νεότερου Ελληνισμού. Καθώς και η απορία για την στάση του Ελληνικού πολιτικού συστήματος απέναντι στην μεγάλη αυτή τραγωδία και στο ανθρώπινο δράμα, που ελάχιστα φαίνεται να συγκίνησε,το σύστημα και τους υπηρέτες του. Οι διάλογοι αντανακλούν επί πλέον και μια ευρύτερη κίνηση αναζήτησης και προβληματισμού, που υπάρχει και συνεχώς αυξάνεται τις τελευταίες δύο δεκαετίες κυρίως, στους κόλπους της τρίτης γενιάς των προσφύγων,αλλά και της κοινωνίας γενικότερα».