"Τα κοινωνικά μέσα αποτελούν βοηθήματα για κινήματα. Είναι πολύ χρήσιμα για την κινητοποίηση γύρω από έναν σκοπό, για το συντονισμό μεγάλων και ανομοιογενών ομάδων ανθρώπων και δίνουν τη δυνατότητα σε κινήματα σε εξέλιξη να αφηγηθούν την ιστορία τους με δικούς τους όρους: να καθορίσουν το δικό τους μήνυμα. Δεν δημιουργούν ούτε καταλύουν επαναστάσεις. Η Αραβική Άνοιξη είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιήθηκε ως σημείο αναφοράς σε έναν αριθμό εξεγέρσεων που αναπτύχθηκαν σε διαφορετικές κοινωνικές και εθνικές συνθήκες και με διαφορετικές καταλήξεις. Δεν είναι ορθή η γενίκευση. Θέλω να πω, όμως το εξής, το οποίο προήλθε από έρευνα μou, σχετικά με το πώς χρησιμοποιήθηκε το Twitter στην Αίγυπτο, αλλά και από το κίνημα «Occupy» αλλού, και παρουσιάζεται στο νέο μου βιβλίο, «Affective Publics». Οι εξεγέρσεις συμβαίνουν συνήθως γιατί ο κόσμος αισθάνεται ότι δεν ακούγεται η άποψή του, η γνώμη του δεν μετράει, αισθάνεται καταπίεση. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν όποιες πηγές έχουν στη διάθεσή τους για να δημοσιοποιήσουν τις σκέψεις τους και οι συγκεκριμένες τεχνολογίες τους προσκαλούν να αφηγηθούν τη δική τους ιστορία. Μέσα από αυτές τις ιστορίες αναζητούν τη σύνδεση με άλλους ανθρώπους, που ενδεχομένως να συμμερίζονται την αγανάκτησή τους. Οι τεχνολογίες μας δικτυώνουν, αλλά οι προσωπικές μας ιστορίες είναι αυτές που μας ενώνουν. Ή μας διαχωρίζουν."
ΖΙΖΗ ΠΑΠΑΧΑΡΙΣΗ
"Καθημερινή" 
{ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ"