Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΚΥΛΑ
Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα.
Σιγά σιγά σβήνει το δικό σου φως.
Τα παιδιά έφυγαν μεγάλωσαν.
Το σπίτι άδειασε. 
Κι έφερε δάκρυ, και λύπη.
Σαν παλιά φωτογραφία έρχεται
στο νου το παρελθόν.
Τα παλιά παιχνίδια στις αλάνες.
Τα παλιά βιβλία, οι παλιές αγάπες.
Οι αγώνες, ο πόνος, και λίγες
σταγόνες ευτυχίας.
Τώρα κάθεσαι στην γωνιά σου.
Σκεπτικός και περιμένεις σιωπηλός.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ