ΜΙΚΡΟ ΠΕΖΟ
Ο ΚΛΕΦΤΟΚΟΤΑΣ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
"Από το φούρνο του Τσαλίκη
έκλεψε ένας πεινασμένος
ένα καρβέλι απ’ το κοφίνι
και μάρτυρα πάνε τον τρελό στη δίκη.
Και τον ρωτούν ποιος είν’ ο κλέφτης
και αυτός το φούρναρη τους δείχνει."
ΣΩΤΙΑ ΤΣΩΤΟΥ
Ήταν παιδί ο Σταύρος και πήγαινε ακόμη στο δημοτικό σχολείο εκείνη την μακρινή εποχή του 1955-65.
Οι γονείς του με την πολυμελή οικογένεια τους μετακόμισαν από το ορεινό χωριό της Κρήτης στην πόλη. "Δεν θέλω τα αγόρια μου να καταλήξουν ζωοκλέφτες ή να βρεθούν κάπου ανάμεσα σε αντιδικίες μίσους και αίματος δολοφονημένα από το γδικιωμό κάποιας βεντέτας." Αυτός ήταν ένας σοβαρός λόγος που οι γονείς κατέβασαν την οικογένεια τους από τα βουνά στις ρίζες και στον "κάμπο" της ανοιχτής πόλης.Ο άλλος λόγος η ακραία φτώχεια. Έλπιζαν "σε καλύτερες ημέρες." "Τουλάχιστον να μπαίνει φαγητό στο τσουκάλι κάθε ημέρα και φρέσκο ψωμί στο τραπέζι." Ήταν η πρώτη δεκαετία μετά την Γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο και οι συνθήκες ζωής των φτωχών ήταν άθλιες.
Ήταν ακόμη πρωϊ. Μόλις άρχιζε να προβάλλει ο ήλιος από την Ανατολή και να φωτίζει την γη. Στο σπίτι του κυρ Σοφοκλή είχε μαζευτεί σχεδόν όλη η γειτονιά. Οι κάτοικοι φαινόταν αναστατωμένοι σαν κάτι να τους απασχολούσε. Οι γείτονες αναρωτιόταν φωναχτά ποιος ήταν ο νυχτερινός επισκέπτης. Ποιος έσπασε τον φράχτη εισήλθε στο κοτέτσι του κυρ Σοφοκλή, και του ρήμαξε τις κότες.Είχαν φωνάξει και την χωροφυλακή και είχε σπεύσει ο σταθμάρχης αυτοπροσώπως. Ο κ. αστυνόμος ερεύνησε πρώτα τους σεσημασμένους κλεφτοκοτάδες και μικροδιαρήκτες. Ο κλεφτοκοτάς βρέθηκε και την επομένη ο αστυνόμος τον υποχρέωσε να επισκεφτεί το σπίτι του κ. Σοφοκλή και να του πληρώσει τις 10 κοτούλες και τον κόκορα.Ο κ. Σοφοκλής ήταν πονόψυχος και δεν θέλησε να του υποβάλλει μήνυση. Του ζήτησε να του πληρώσει την μισή αξία της ζημιάς και θεώρησε το θέμα ότι έληξε.Δεν ξαναμίλησε για εκείνη την περίπτωση του φτωχού κλέφτη.. Ο μικρός Σταύρος όμως βρέθηκε να αποτυπώνει στην μνήμη του εκείνο το γεγονός.Καθώς κυκλοφορούσε στην μικρή πόλη συναντούσε τακτικά τον δράστη που βούτηξε τις κότες. Τον είχε άθελα του με την παιδική του αφέλεια στιγματίσει κι έλεγε από μέσα του καθώς τον αντίκριζε¨"Να ο κλεφτοκοτάς!"
Ο ΚΛΕΦΤΟΚΟΤΑΣ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
"Από το φούρνο του Τσαλίκη
έκλεψε ένας πεινασμένος
ένα καρβέλι απ’ το κοφίνι
και μάρτυρα πάνε τον τρελό στη δίκη.
Και τον ρωτούν ποιος είν’ ο κλέφτης
και αυτός το φούρναρη τους δείχνει."
ΣΩΤΙΑ ΤΣΩΤΟΥ
Ήταν παιδί ο Σταύρος και πήγαινε ακόμη στο δημοτικό σχολείο εκείνη την μακρινή εποχή του 1955-65.
Οι γονείς του με την πολυμελή οικογένεια τους μετακόμισαν από το ορεινό χωριό της Κρήτης στην πόλη. "Δεν θέλω τα αγόρια μου να καταλήξουν ζωοκλέφτες ή να βρεθούν κάπου ανάμεσα σε αντιδικίες μίσους και αίματος δολοφονημένα από το γδικιωμό κάποιας βεντέτας." Αυτός ήταν ένας σοβαρός λόγος που οι γονείς κατέβασαν την οικογένεια τους από τα βουνά στις ρίζες και στον "κάμπο" της ανοιχτής πόλης.Ο άλλος λόγος η ακραία φτώχεια. Έλπιζαν "σε καλύτερες ημέρες." "Τουλάχιστον να μπαίνει φαγητό στο τσουκάλι κάθε ημέρα και φρέσκο ψωμί στο τραπέζι." Ήταν η πρώτη δεκαετία μετά την Γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο και οι συνθήκες ζωής των φτωχών ήταν άθλιες.
Ήταν ακόμη πρωϊ. Μόλις άρχιζε να προβάλλει ο ήλιος από την Ανατολή και να φωτίζει την γη. Στο σπίτι του κυρ Σοφοκλή είχε μαζευτεί σχεδόν όλη η γειτονιά. Οι κάτοικοι φαινόταν αναστατωμένοι σαν κάτι να τους απασχολούσε. Οι γείτονες αναρωτιόταν φωναχτά ποιος ήταν ο νυχτερινός επισκέπτης. Ποιος έσπασε τον φράχτη εισήλθε στο κοτέτσι του κυρ Σοφοκλή, και του ρήμαξε τις κότες.Είχαν φωνάξει και την χωροφυλακή και είχε σπεύσει ο σταθμάρχης αυτοπροσώπως. Ο κ. αστυνόμος ερεύνησε πρώτα τους σεσημασμένους κλεφτοκοτάδες και μικροδιαρήκτες. Ο κλεφτοκοτάς βρέθηκε και την επομένη ο αστυνόμος τον υποχρέωσε να επισκεφτεί το σπίτι του κ. Σοφοκλή και να του πληρώσει τις 10 κοτούλες και τον κόκορα.Ο κ. Σοφοκλής ήταν πονόψυχος και δεν θέλησε να του υποβάλλει μήνυση. Του ζήτησε να του πληρώσει την μισή αξία της ζημιάς και θεώρησε το θέμα ότι έληξε.Δεν ξαναμίλησε για εκείνη την περίπτωση του φτωχού κλέφτη.. Ο μικρός Σταύρος όμως βρέθηκε να αποτυπώνει στην μνήμη του εκείνο το γεγονός.Καθώς κυκλοφορούσε στην μικρή πόλη συναντούσε τακτικά τον δράστη που βούτηξε τις κότες. Τον είχε άθελα του με την παιδική του αφέλεια στιγματίσει κι έλεγε από μέσα του καθώς τον αντίκριζε¨"Να ο κλεφτοκοτάς!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου