TO ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
             
                 Σε χλοερό και πράσινο τοπίο.
                 Μου αρέσει να ονειρεύομαι.
                 Πως θα παλέψω για τα
                 δίκαια του κόσμου.
                 Στο δάσος που κελαηδούν
                τα πουλιά, και με χαϊδεύει το
                θρόϊσμα των φύλων, η ψυχή μου
                ανασταίνεται.

                Οι άνθρωποι είναι αγνώμονες
                για τη ζωή που τους χάρισε
                η φύση.
                Ματώνουν και σκοτώνονται
                για ανούσια πράγματα
                -χρήμα και εξουσία.
                Λες και δεν κυλάει ο χρόνος
                ο αδυσώπητος.
       

                Ο εγωϊσμός κυριαρχεί
                και ο ηδονισμός.
                Αρνούνται να δουν τη ζωή
                σαν μια στιγμή στην αιωνιότητα
                που οφείλουν να τη βιώσουν
                με ποιότητα.

       
                   ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ