Ο ΙΣΚΙΟΣ ΤΟΥ ΛΙΟΔΕΝΤΡΟΥ

Tα λιόδεντρα είναι η ζωή μου.
Γεννήθηκα στο ίσκιο ενός λιόδεντρου.
Τότε που οι μάνες βίωναν τη 
ζωή τους, στην ομορφιά της
φύσης.
Τα βουνά με τα σπηλιάρια 
που κατοίκησαν οι Θεοί .
Και η θάλασσα που περιπλανήθηκε
ο Οδυσσέας μέχρι να βρει τη Ιθάκη του
είναι και δικά μου βιώματα.
Ζω παρέα με τους ήρωες μου.

Η Ελλάδα είναι η ερωμένη μου.
Η πρώτη μου αγάπη.
Η μοναδική που αγάπησα
με τόσο πάθος για τα κάλλη της.
Τη Ψυχή της ,τη σοφία της.
Τη θαυμάζω που διατηρείτε
τόσο νέα μέχρι σήμερα.

Τα διάσπαρτα νησιά στο Ελληνικό
πέλαγος που τα χαΪδεύει νωχελικά
η θάλασσα, είναι τα δικά μου παιδιά.
Η θάλασσα, ο γαλάζιος ουρανός, το
γλυκύ κλίμα είναι ένα
αγαπημένο όνειρο.
Ποτέ να μη πεθάνει.

Η Αφροδίτη, η αγαλμάτινη Θεά.
Απόλλων, ο θαυμαστός των γυναικών.
Διόνυσος ο αιώνιος έφηβος
με τις κρεπάλες και ..με τα μυστήρια.
Η Αθηνά της σοφίας.

Χώρα των μύθων και των ηρώων.
Δαφνοστεφανωμένη Ελλάδα.
Μείνε δική μου για πάντα.
Σε αγαπώ.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ