ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΥΓΗ

Υπάρχεις κανείς μικρός και αθώος
που να μην ονειρεύεται τον παράδεισο;

Μεγαλώνοντας όμως αισθάνεται
ότι δεν υπάρχει παράδεισος
με αποτέλεσμα να στρέψει
αλλού τους οφθαλμούς του.
Πως μπορεί να γράψει στίχους
γλυκερούς σε αυτούς
τους άχαρους καιρούς;

Είναι τόση η έκπληξη του.
Άλλη τόση και η οργή του.
"Μήπως η πραγματική ζωή
είναι μια οφθαλμαπάτη;"
Επειδή αυτός άλλα ονειρευόταν
και γι`αλλού προοριζόταν.
Για εκεί που υπάρχει
μόνιμη γαλήνη,στους κήπους
της Εδέμ, που ζεις
χωρίς πόνο και οδύνη.

Βλέπει πολέμους
και δυστυχίες.
Πλούτο και ανισότητα.
Οι άνθρωποι του κόσμου
πάσχουν από ποιότητα.
Κατασπαράσσονται
μεταξύ τους
για... γρήγορη άνοδο
σε...μεγάλη κάθοδο.

Βιομηχανίες παράγουν
συνεχώς όπλα
μαζικής καταστροφής.

Τα ονομάζουν "αμυντικά."
Και πυρηνικούς πυραύλους
τους δίνουν για προικιά.
"Πουλιά" του θανάτου
και της δυστυχίας
εξαφανίζουν τους
λαούς από τα
αεροπλανοφόρα.
Λες και είναι αμαξάκια,
αγοραία τροχοφόρα.

Πολιτισμούς λεηλατούν
και τους αρχαίους θησαυρούς
κλέβουν για τα μουσεία τους
χωρίς αιδώ ,και με τη c.i.a τους

Παράγονται τρόφιμα
μεταλλαγμένα για πλουτισμό
λίγων και ολίγιστων χρηματιστών
υπέρ βιλών και διαμαντιών.

Το περιβάλλον αρρωσταίνει
και πεθαίνει
από την ανθρώπινη μανία της
αυτοκαταστροφής.
Αγωνιστείτε, αδέλφια μου.
Στο ύψος σας, ω!
άνθρωποι σταθείτε.

Αν ζήσει μέσα σας το παιδί
πριν το σκοτώσει η ζωή.
Με την αθωότητα του
θα ξημερώσει μια φωτεινή αυγή.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ