ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Σε γειτονιά με γιασεμιά και 
τριαντάφυλλα μεγάλωσα.
Μισοαστική μισοαγροτική 
έζησα σχεδόν εξήντα 
χρόνια εμπειριών.
Τα κάρα που τραβούσαν τα άλογα
έγιναν αυτοκίνητα.

Τα αγροτικά άροτρα τρακτέρ.
Η κοινή βρύση του νερού
δεν υπάρχει πια στην πλατεία.
Τα ξύλινα ψυγεία πάγου
αντικαταστάθηκαν με ηλεκτρισμού.
Ο γέρικος σκύλος μας ο Άργος
πέθανε κουνώντας
λυπημένος την ουρά του.

Η γιαγιά έρχεται στον ύπνο μου
και μου ψιθυρίζει παραμύθια.
Ακόμη στέκεται όρθιο
το κτίριο του δημοτικού
σχολείου μου.
Σαν να βλέπω ζωντανή
την δασκάλα μου να προσπαθεί
να βάλλει μια τάξη στο πλήθος
των μικρών αδύνατων,
υποσιτισμένων ζιζανίων.
Οι παλιοί συμμαθητές
άσπρισαν έγιναν παππούδες.

Μαζί τώρα θυμόμαστε
τις παλιές καλές ημέρες ενός
όπως συνήθως, εξιδανικευμένου
παρελθόντος. Καθώς
συνοδεύουμε τα εγγόνια μας
στο ίδιο ανακαινισμένο σχολείο
του δικού τους μέλλοντος.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
ΧΑΝΙΑ 13-6-2013