ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΜΠΛΕΧΤΗΚΑΝ ΚΑ ΕΓΙΝΑΝ ΚΟΥΒΑΡΙ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Επειδή τα γραπτά μένουν {scripta manet} αλιεύσαμε αποσπάσματα συνεντεύξεων πολιτικών όλου του πολιτικού φάσματος που δόθηκαν πριν 15-16 χρόνια, από το επετειακό δεκάχρονο τεύχος του «Ε» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας». Απολαύστε τα. Σαν να μη πέρασε μια ημέρα.
Από τα υπάρχοντα συγκροτήματα τύπου, δηλαδή διαβλέπεις κινδύνους για την δημοκρατία; «Μα ορισμένα συγκροτήματα τύπου έγιναν γιαυτό τον λόγο. Όταν στο δημόσιο παράγεται πάνω από 50% του Α.Ε.Π κι όταν οι επιχειρηματίες προσδοκούν να πάρουν μια φέτα του παραγόμενου προϊόντος μέσα από τις διάφορες δραστηριότητες,, χρειάζομαι εγώ για να υπογραμμίσω τον κίνδυνο; Στη σημερινή κατάσταση η στάση πολλών επιχειρηματιών του τύπου καθορίζεται από την εξέλιξη των προσδοκιών τους, για τα μεγάλα έργα και τις προμήθειες.? Το πρόβλημα είναι αν υπάρχουν πολιτικοί που δεν έχουν ανάγκη την προβολή ,και το πλασάρισμα από τους επιχειρηματίες ιδιοκτήτες Μ.Μ.Ε Υπάρχουν πολιτικοί που θα ασκήσουν τν πολιτική με κανόνες ,ούτως ώστε η σχέση των πολιτικών ή των κομμάτων και των Μ.Μ.Ε να είναι διαφανής καθορισμένη και επάλληλη;»{Στέφανος Τζουμάκας 1994}
«Εδώ και μερικά χρόνια το θέμα της ηθικής είναι κεντρικό στην πολιτική διαμάχη στην Ελλάδα. Αιτία; Το πελατειακό σύστημα, η αδιαφανής χρηματοδότηση των κομμάτων, η διαπλοκή οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, η σύνδεση των μαζικών μέσων ενημέρωσης με πολύπλευρες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Αλλά και πέρα από όλα αυτά υπάρχει πρόβλημα που προκύπτει από τις έντονες αναντιστοιχίες μεταξύ εξαγγελιών και πράξεων, από την έλλειψη διαφάνειας και αξιοπιστίας. Το τι θα κάνει ένα κόμμα δεν είναι ξεκάθαρο και δεν είναι βέβαιο ότι θα κάνει αυτό που ισχυρίζεται Το ΠΑΣΟΚ έχει χρέος να το καταπολεμήσει με το παράδειγμα που θα δώσει».{ Κώστας Σημίτης 1994 } «Γιαυτούς οι νόμοι δεν ισχύουν. Έναν πολίτη που χρωστάει τον κυνηγάνε. Ποιον έχουν κυνηγήσει για τα δισεκατομμύρια που οφείλουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί{για αγγελιόσημο επί παραδείγματι;}Γιατί δεν εφαρμόζουν το νόμο για τον υποχρεωτικό περιορισμό των διαφημίσεων;» {Ανδρέας Ανδριανόπουλος 1995} «Η πολιτική είναι κατεξοχήν χώρος προσφοράς- ή τουλάχιστον τέτοιος πρέπει να είναι. Κι αν είσαι καθηγητής δημοσίου δικαίου όπως εγώ, κι ασχολείσαι με τους θεσμούς, με το Σύνταγμα, με το μέλλον του τόπου, και το πολιτικό ακόμη, τότε η πολιτική είναι μια πρόκληση. Γιατί η πολιτική σου δίνει την ευκαιρία να δείξεις αν αυτά που θεωρητικά διδάσκεις τόσα χρόνια στους φοιτητές σου μπορείς να τα εφαρμόσεις και στην πράξη. Άρα, ακόμη, είμαι πρόσκαιρος στο χώρο της πολιτικής. Ο καιρός θα δείξει αν θα μείνω ή θα φύγω». {Προκόπης Παυλόπουλος 1997}
«Σκέψου ότι και μόνο η επίθεση που δέχτηκε η δραχμή, όχι από συνωμότες κερδοσκόπους, αλλά από απλούς ανθρώπους, που μέσω των θεσμικών επενδυτών κοιτάνε να σώσουν την αγοραστική τους δύναμη, δείχνει την απόλυτη έλλειψη εμπιστοσύνης στην Ελληνική οικονομία. Άρα η κατάρρευση είναι προ των θυρών, με την έννοια ότι οπότε δεχθεί και άλλη επίθεση –που θα τη δεχτεί γιατί η ισοτιμία είναι πλασματική-θα είναι φυσιολογική η αναμονή της πραγματικής κοινωνικής κρίσης, όχι των δεικτών?. Τότε θα βριζόμαστε όλοι.» Εσείς φταίτε, όχι εμείς»κλπ. Ενώ η εικόνα του πολίτη θα είναι ότι είμαστε όλοι οι πολιτικοί υπεύθυνοι. Ποιος θα χάσει; Όλοι μας…» Κώστας Καραμανλής 1994 « Ναι και επιμένω. Αυτοπεποίθηση μας λείπει κι εκεί ίσως είναι όλο μας το πρόβλημα. Είτε εξωτερική πολιτική λέγεται ο χώρος είτε όπως αλλιώς». {Αλέκος Αλαβάνος 1995} Αναμφισβήτητα έχει αλλάξει σύνθεση η εργατική τάξη. Ναι, υπάρχει ένα θέμα, πραγματικά , να μελετήσει κανείς τα τμήματα που απαρτίζουν σήμερα την εργατική τάξη». {Αλέκα Παπαρήγα 1994}