ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΟΥΛΟΚΤΗΣΙΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ- ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΕ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
«Ελλάδος ευρηχόρου σωτήρες τονδ` ανέθηκεν , δουλοσύνην στυγεράν ρυσάμενοι πόλιας». Το ως άνω ελεγείον εχαράχθη το 479 π.χ σε χρυσό τρίποδα ύψους 6,5 μ. περίπου, του οποίον τον λέβητα υπεβάσταζε τρικάρηνος χαλκούς όφις εις ανάμνησιν της νίκης της συμμαχίας των Ελλήνων επί των Περσών στις Πλαταιές. Η στήλη αυτή σώζεται εις την Κωνσταντινούπολην εις την πλατείαν Ατ Μεϊντάν. Ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός με την λάμψη του φώτισε, την ανθρωπότητα. Γέννησε τον ορθό λόγο με την λογική σκέψη, και την φιλοσοφία. Την τραγωδία και την κωμωδία . Την ιατρική ,την φυσική και τις βάσεις των άλλων επιστημών. Την μουσική, την γλυπτική, το θέατρο την ιστορία. Γέννησε με την διαλεκτική λογική επεξεργασία, την θέση όπως¨ ,θέση -αντίθεση, και την γόνιμη σύνθεση, πηγαίνοντας στην νέα θέση, όπως και την αέναη δίψα για γνώση ¨λέγοντας δια στόματος του φιλοσόφου Σωκράτη «εν οίδα ότι ουδέν είδα». Θεμελίωσε με την λογική και την αντίρρηση την αμφισβήτηση. Η ανθρωπότητα οφείλει χάριτες στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, επειδή άφησε γραπτά κείμενα, τα οποία έμειναν κι έγραψαν την ιστορία του, με την οποία και φώτισαν με τον ορθολογισμό του, τον σύγχρονο κόσμο, παίρνοντας τους μυστικισμούς, τις προλήψεις τις ιδεοληψίες, και τα σκοτάδια του μεσαίωνα.. Υπήρξαν κι άλλοι αρχαίοι πολιτισμοί, όπως ο Κινεζικός, και ο Αιγυπτιακός οι οποίοι δεν άφησαν γραπτά ίχνη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η αρχαία Ελλάδα, πρώτη στην αρχαία Αθήνα πόλη- κράτος όπως υπήρχαν οι πόλεις ως κράτη την εποχή εκείνη, θεμελίωσε την δημοκρατία, την άμεση και γνήσια δημοκρατία, κι όχι την έμμεση δημοκρατία διά αντιπροσώπων, όπως η σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Μελετώντας όμως την ιστορία της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι . Ούτε να εξιδανικεύουμε τα πράγματα της εποχής εκείνης, ούτε να τα λοιδορούμε μηδενίζοντας., την φωτισμένη εκείνη περίοδο της ανθρωπότητας. Η δουλοκτησία επέτρεψε στους γαιοκτήμονες να σχηματίσουν το άστυ, την πόλη χωρίς να εργάζονται οι ίδιοι, αλλά να ασχολούνται με «σωματικές ασκήσεις και πνευματικά παιχνίδια» σύμφωνα και με τον Πωλ Λαφάργκ γαμπρό του Καρλ Μαρξ. « Ο Περικλής προέβη εις νέας ριζικάς μεταρρυθμίσεις το 457 και 456, αι οποίαι ήλλαξαν ουσιαστικάν τον χαρακτήρα τη Αθηναϊκής δημοκρατίας. Η παροχή δικαιώματος εις τους ζευγίτας να εκλέγονται άρχοντες, και ο καθορισμός για πρώτην φοράν των διαιτών- μισθού δια τους δικαστάς , που αργότερα επεξετάθη εις του βουλευτάς και τους υπαλλήλους, τους διοριζόμενου δια κλήρου, -εκτός των στρατηγών ήσαν αι ουσιώδεις μεταβολές εις το πολίτευμα». «Το πνεύμα της ημερησίας αποζημιώσως ήτο να μην αποκλείονται από τα υπεύθυνα της πολιτείας λειτουργήματα όσοι λόγω της πτωχείας των , δε είχαν καιρό ν ασχολούνται με αυτά. Τέλος με τα ψήφισην των «θεωρικών» , σύμφωνα με τα οποία κάθε πολίτης,ελάμβανε χρήματα , δια να παρακολουθεί τας παριστανόμενας τραγωδίας εις το θέατρον –οι πολίται είχαν την εντύπωσην ότι το κράτος προνοεί δι` αυτούς Με τα μέτρα αυτά, καθώς και με την διανομή σίτου,που ενθύμιζε παλαιάν συνήθειαν , να μοιράζονται οι πολίται τα περισσεύματα , η δημοκρατία εκέρδιζε με το μέρος της το κάθε τόσον δημιουργούμενον προλεταριάτον, λόγω της εξελίξεως της οικονομικής ζωής της πόλεως, και απεφεύγοντο οι αιματηρές συγκρούσεις». Η τέλεια από κάθε άποψη, σχεδόν αθηναϊκή δημοκρατία, την οποία σήμερα πολλοί διανοούμενοι την νοσταλγούν και θα ήθελαν το πολίτευμα αυτό για το σύγχρονο κόσμο, ήταν δημοκρατία των ολίγων των ελίτ της αθηναϊκής κοινωνίας. «Εν τούτοις η αττική δημοκρατία εις την πραγματικότητα έκαμνε την εντύπωσην κυριαρχίας της αριστοκρατικής μειονοψηφίας διότι από αυτήν απεκλείοντο αι πολυάριθμοι μέτοικοι, οι κύριοι μοχλοί του εμπορίου που επλήρωναν το «μετοίκιον» και ήσαν υπόχρεοι δια τας υπηρεσίας εις τα πλοίαν και το στρατόν. Η μειονοψηφία των Αθηναίων πολιτών επεριορίσθη ακόμη περισσότερον με τον νόμο του Περικλέους το 451, κατά τον οποίον τέλειοι πολίται εχαρακτηρίζοντο «οι εξαμφοίν αστοίν» από πατέρα και μητέρα τέλειους αθηναίους πολίτας. Έτσι από το σύνολον 170.000 περίπου πολιτών του πληθυσμού της πόλεως, το τέταρτον περίπου ήταν τέλειοι πολίται . Ο περιορισμός αυτός είχεν, όπως θα είδωμεν , καταστρεπτικάς συνεπείας δια την αθηναϊκήν Συμμαχίαν ». «Η ταξική αντίθεση ,που πάνω της στηρίζονταν οι κοινωνικοί και πολιτικοί θεσμοί, δεν ήταν πια η αντίθεση ανάμεσα στην αριστοκρατία και τον κοινό λαό, μα η αντίθεση ανάμεσα στους δούλους και στους ελεύθερους, στους κατοίκους με περιορισμένα δικαιώματα και στους πολίτες. Τον καιρό της ανωτάτης άνθισης όλοι οι ελεύθεροι πολίτες της Αθήνας , μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους , ήταν περίπου 90.000 άτομα, δίπλα σ`αυτούς υπήρχαν 365.000 δούλοι και των δύο φύλλων και 45.000 κάτοικοι με περιορισμένα δικαιώματα- ξένοι και απελεύθεροι. Σε κάθε ενήλικο άρρενα πολίτη αναλογούσαν λοιπόν τουλάχιστον 18 δούλοι και πάνω από δύο κάτοικοι με περιορισμένα δικαιώματα. Δεν κατέστρεψε η δημοκρατία την Αθήνα , όπως υποστηρίζουν οι Ευρωπαίοι τσανακογλύφτες και αυλόδουλοι δάσκαλοι ,μα η δουλεία που πρόγραφε την εργασία του ελεύθερου πολίτη» «Και οι Έλληνες των κλασικών χρόνων έβλεπαν την δουλειά με περιφρόνηση: μόνο στους δούλους επιτρεπόταν να δουλεύουν. Οι ελεύθεροι πολίτες ήξεραν μόνο τις σωματικές ασκήσεις και τα πνευματικά παιχνίδια. Εκείνα τα χρόνια περπατούσες κι ανέπνεες μέσα σε ένα λαό από Αριστοτέληδες Φειδίες κι Αριστοφάνηδες, εκείνα τα χρόνια μια χούφτα γενναίοι συντρίβανε στο Μαραθώνα τις ορδές της Ασίας που αμέσως στην συνέχεια θα της υπέτασσε ο Αλέξανδρος».
«Η δουλεία ήταν ο οικονομικός άξονας , που έδενε την πόλη με την ύπαιθρο , για υπέρμετρο όφελος της πόλεως. Ο πλούτος κι η άνεση της ιδιοκτήτριας τάξης των πόλεων της κλασικής αρχαιότητας- πάνω απόλα της Αθήνας και της Ρώμης στο απόγειο του- στηριζόταν στο άφθονο πλεόνασμα που παρείχε η διαπεραστική παρουσία αυτού του εργασιακού συστήματος, το οποίο δεν άφηνε άθικτο κανένα άλλο σύστημα». γιαυτό , ήταν αναγκαία η γενικευμένη και υπόδουλη πλεονάζουσα εργασία, που θα απελευθέρωνε το κυρίαρχο στρώμα τους και θα του επέτρεπε να αφιερωθεί στην οικοδόμηση ενός νέου πολιτικού και πνευματικού κόσμου» Η δουλεία απελευθέρωσε τον ελεύθερο χρόνο των γαιοκτημόνων που ήταν οι κυρίαρχες τάξεις της εποχής.
ΠΗΓΗ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ -ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ- ΕΚΔΟΣΗ Ι. ΧΙΩΤΕΛΛΗ
ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ -Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. ΕΚΔΟΣΗ ΘΕΜΕΛΙΟ -ΠΩΛ ΛΑΦΑΡΓΚ -ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΤΕΜΠΕΛΙΑ- ΕΚΔΟΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ - ΠΕΡΥ ΑΝΤΕΡΣΟΝ- ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΣΜΟ -ΕΚΔΟΣΗ ΟΔΥΣΣΕΑΣ