ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟ 1909 {ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ} ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ «Εάν οι εκλογές άλλαζαν τα πράγματα θα ήταν παράνομες»
Έχουν περάσει εκατό χρόνια από το κίνημα στο Γουδί το 1909. Τότε την ανόρθωση της Ελλάδας , ανέλαβε ο μεγάλος Κρητικός Ελευθέριος Βενιζέλος, ως παράκλητος του στρατιωτικού συνδέσμου, λόγω «των γνώσεων του στα διεθνή θέματα», και της φήμης του στην εξέλιξη του Κρητικού ζητήματος. Τότε το διεθνές περιβάλλον ήταν διαφορετικό, και η Ελλάς δεν είχε ολοκληρώσει, την απελευθέρωση των Ελληνικών εδαφών ,από την Οθωμανική αυτοκρατορία .Επί πλέον προϋπήρξε μία πτώχευση της χώρας το 1893, όπου επέφερε τον Δ.Ο.Υ. {διεθνή οικονομικό έλεγχο},καθώς επίσης ο τυχοδιωκτισμός της κυβέρνησης του Θόδωρου Δεληγιάννη, προκάλεσε την ήττα από τους Τούρκους το 1897. Το κλίμα ήταν βαρύ από την ευνοιοκρατία, το πελατειακό κράτος, την επέμβαση του Βασιλιά, στο ανακάτεμα της πολιτικής τράπουλας, και την έλλειψη σεβασμού του άνακτα, στον Συνταγματικό του ρόλο. Οι αξιωματικοί ήταν δυσαρεστημένοι επίσης, από την εύνοια την οποία παρείχε ο Βασιλιάς Γεώργιος, σε ορισμένους παλατιανούς αξιωματικούς , την δοθείσα γενική αρχηγία του στρατεύματος, στον διάδοχο Κωνσταντίνο, αλλά και την ανεξέλεγκτη ευνοιοκρατία των αδελφών του πριγκίπων, οι οποίοι δεν τηρούσαν τους κανόνες, και οι οποίοι υπηρετούσαν ως ανώτεροι αξιωματικοί του στρατεύματος. Το υπόμνημα το οποίο υπέβαλλε ο στρατιωτικός σύνδεσμος ,ο οποίος είχε επί κεφαλής τον Συνταγματάρχη Νικόλαο Ζορμπά, υπεύθυνο της διεύθυνσης υλικού πολέμου, στον πρωθυπουργό Δημ. Ράλλη, και στον βασιλέα, έγραφε μεταξύ άλλων και τα εξής¨ «Ο στρατιωτικός σύνδεσμος ποθεί όπως η θρησκεία μας , υψωθή εις τον πρέποντα ιερόν προορισμό της, όπως η διοίκησις της χώρας καταστή χρηστή, και έντιμος, όπως η δικαιοσύνη απονέμεται ταχέως μετ` αμεροληψίας και ισότητος προς άπαντας εν γένει τους πολίτας αδιακρίτως τάξεως, όπως η εκπαίδευσις του στρατού καταστή λυσιτελής δια τον πρακτικόν βίον ,και τας στρατιωτικάς ανάγκας της χώρας, όπως η ζωή η τιμή και η περιουσία των πολιτών εξασφαλισθώσει, και τέλος όπως τα οικονομικά ανορθωθώσει λαμβανομένων των απαιτουμένων μέτρων ,προς την λελογισμένην διαρρύθμισιν των εξόδων και εσόδων του Κράτους, ώστε αφενός μεν ο σχεδόν πενόμενος Ελληνικός λαός ν`ανακουφισθεί εκ των επαχθών φόρων ους ήδη καταβάλλει, και οίτινες ασπλάχνως κατασπαταλώνται προ διατήρησιν πολυτελών και περιττών υπηρεσιών και υπαλλήλων, χάριν της απαισίας συναλλαγής, αφ`ετέρου δε καθορισθώσι θετικώς, τα όρια εντός των οποίων δύνανται να αυξηθώσιν αι δαπάναι, δια την στρατιωτικήν της χώρας παρασκευήν ,και συντήρησιν του στρατού και του στόλου εν ειρήνη» Στις 14 Σεπτεμβρίου λίγο μετά το κίνημα του δεκαπενταύγουστου, την σκυτάλην έλαβαν οι συντεχνίες της πρωτεύουσας σε συνεννόηση με τον στρατιωτικό σύνδεσμο. Ο ανταποκριτής της «Ακροπόλεως» καταμέτρησε περί τις εξήντα σημαίες συλλόγων, συντεχνιών, και σωματείων της Αθήνας, και 27 του Πειραιά. Ο εκπρόσωπος των συγκεντρωμένων Φώτιος Παπαφώτης καταφέρθηκε κατά των κομμάτων, τα οποία επέβαλλαν νέους φόρους για να δημιουργήσουν και να συντηρούν θέσεις «αργομίσθων» , καθώς και των ανωτέρων τάξεων, οι οποίες σε αντιδιαστολή με τον «μικρολαόν» -παρέμεναν σχεδόν αφορολόγητοι». Ο Παπαφώτης χαρακτήρισε «τον πόλεμο κατά της συναλλαγής» «ως σημείο συνάντησις λαού και στρατού» , και τόνισε την ανάγκη συμπράξεως στέμματος ,στρατού και λαού εις το πατριωτικόν έργον της πολιτικής μεταβολής»,και της ανορθώσεως των κοινών».Ο λόγος του είχε επίσης σοσιαλίζουσες αποχρώσεις¨ αντιπαρέβαλε τους «κεφαλαιούχους και την πλουτοκρατίαν , σύντροφον της ολιγαρχίας» {των κομμάτων} προς τον εργαζόμενον λαόν, ο οποίος επωμιζόταν τα μεγαλύτερα φορολογικά βάρη και αναγκαζόταν να εκπατρισθεί {να μεταναστεύσει δηλαδή στην Αμερική} «χάριν του άρτου του». Διαβάζοντας κανείς προσεκτικά τα ανωτέρω αποσπάσματα των υπομνημάτων, προς τις τότε αρχές θα διαπιστώσει ότι εκατό χρόνια μετά το κίνημα στο Γουδί, πολλά από τα τότε προβλήματα που ταλάνιζαν το δημόσιο βίο της χώρας παραμένουν άλυτα. Όπως η αργή απονομή της δικαιοσύνης , το πελατειακό κράτος, η ανέντιμη και καθόλου χρηστή διοίκηση του κράτους, οι αργομισθίες των ημετέρων, η διαφθορά, το άδικο φορολογικό σύστημα το οποίο ρίχνει όλα τα βάρη στον λαό και απαλλάσσει την ολιγαρχία το πλούτου. Το αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο κράτος διαιωνίζεται εις πείσμα των καιρών . Επί πλέον όπως τότε έτσι και τώρα, είμαστε ως κράτος υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο λόγω χρεοκοπίας. Μόνο που τώρα ο έλεγχος ονομάζεται «τρόϊκα» κι όχι Δ.Ο.Ε, όπως τότε , χωρίς η ουσία του να αλλάξει. Τότε ο Ελευθέριος Βενιζέλος έκφρασε τις νέες δυνάμεις στην πολιτική ζωή της χώρας. Σήμερα ποιά ηγεσία θα εκφράσει την σημερινή κατάσταση όταν επισημαίνεται από πολλούς ότι ακόμη και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο έχουμε έλλειψη σημαντικών ηγετών; ΠΗΓΗ¨ {ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ ΕΚΔΟΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ-ΤΑ ΝΕΑ -2010}