ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Μια φορά κι ένα καιρό στης ακρίβειας τον καιρό
χρεοκόπησε η Ελλάδα., κι όπως τον παλιό καιρό, γύρισε στην φασολάδα. Η φτωχή η Ελλαδίτσα , έμεινε χωρίς καλύβην ,σαν γύφτισσα στους πέντε δρόμους, μες το κρύο μες το μπούζι , κι έσκασε η τροφαντή κοιλιά της, σαν το φρέσκο το καρπούζι.
Αντικρίζοντας ο Μίκης τα άσχημα αυτά μαντάτα, συνθέτει αμέσως μια καντάτα.
Κάλεσε και τους φίλους του δεξιούς κι αριστερούς ,
όσους είχαν ανησυχία σε τούτους τους δύσκολους καιρούς. Να την δείξουνε με πράξεις, ιδρύοντας ένα κόμμα..
Να αγωνιστούνε αγόγγυστα, για νέο Παρθενώνα
Κάλεσε και τον Βούλτεψη τον αριστερό Γιαννάκη
όπου για ένα ζαμανάκι, γραμματέας έγινε του Κώστα Μητσοτάκη. Αυτός δεν ήταν πια εδώ, γιατί είχε αναχωρήσει σε τόπο αναπαύσεως σε τόπο χλοερό.
Όμως δεν τον ξέχασε τον σύντροφο , τον Μίκη κι επιστολή του έστειλε από του Άδη τα βάθη πως το φιλότιμο δεν εχάθη.
Του συμπαραστέκεται μαζί με την Εκάβη ,κι ας έχει αυτός σκοτάδι.
Απτόητος ο Μίκης κάλεσε και τον Μητσοτάκη στα ενενήντα τρία του,
να μπει μπροστά στην μάχη.
Μα ο Μητσοτάκης αντέτεινε¨ «τώρα δεν μπορώ η Ντόρα κάνει κόμμα, και θα κρατάω της Αλεξίας το μωρό , είναι κι ο εγγονός μου ο Κώστα, ο δήμαρχος που με καλεί, να ανέβω, στη Ευρυτανίας το σκαλί».
Είδε κι αποείδε ο άξιος ο Μίκης, πως σύνθεση δεν κάνει ομάδας με αποστράτους, κουρασμένους, και φυγόστρατους. Έδωσε εντολή στον οδηγό του και τον πήγε στην Πάντειο, να δει τους φοιτητές λιγάκι, να τους βγάλει ένα λογάκι . Αυτοί όμως δεν μάσησαν κι έκραξαν τον Μίκη ,τον μέγα μουσικό ουρανομήκη. Το γιαούρτωμα του θύμισαν μία άλλη εποχή. Τότε που ξεπούλησε τα ιδανικά του, για της εξουσίας τη χαρά του. «Δεν ντράπηκε λιγάκι» είπαν να γίνει υπουργός του Μητσοτάκη; Ο Μίκης ο καημένος γύρισε πίσω πικραμένος
χωρίς κόμμα ,κομματιασμένος..