Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ .ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Η ψυχή είναι ένας άγραφος πίνακας{tabula rasa} και δέχεται ιδέες και γνώσεις από την εμπειρία». ΤΖΟΝ ΛΟΚ
Μετά την πτώση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» μεταλλάχτηκε και ο υπαρκτός καπιταλισμός. Η όλη προσπάθεια του σημερινού δυτικού καπιταλισμού , ο οποίος τρώει κομμάτια από τις σάρκες του, είναι να κάνει επίθεση στα εργατικά δικαιώματα και το σιγανό ροκάνισμα τους, για να περιέλθουν οι εργαζόμενοι, στην μεσαιωνική εποχή της δουλοπαροικίας , για να μην πούμε στην προγενέστερη αρχαία εποχή της {εκσυγχρονισμένης } δουλείας, των πόλεων κρατών της αρχαίας Ελλάδας. Όταν είναι πετσοκομμένα τα εργασιακά δικαιώματα, μοιάζουν κενό γράμμα και τα πολιτικά δικαιώματα. Μήπως τυχαία δε πηγαίνουν οι πολίτες στις κάλπες και υπάρχουν τόσο υψηλά ποσοστά αποχής; Απαξιώνουν ένα πολιτικό σύστημα όπου δεν τους εκπροσωπεί. Γιατί πείτε μου πως μπορεί να επιβιώσει και να ξεκινήσει την ζωή του ο νέος των 592 ευρώ; Αν βέβαια μπορεί να βρει εργασία, πως θα σκεφθεί να δημιουργήσει οικογένεια με παιδιά; Θα μου πείτε ότι πήγα πολύ μακριά, μέχρι την αρχαιότητα ενώ δουλεία υπήρξε και στην Βόρεια Αμερική {Η.Π.Α} όπου οι Αφροαμερικανοί εργάζονταν, ως σκλάβοι στις βαμβακοφυτείες των τσιφλικάδων του Αμερικάνικου νότου . Σήμερα σε συνθήκες δουλείας, αντί πινακίου φακής και χωρίς προστασία των εργασιακών τους, δικαιωμάτων, εργάζονται οι σύγχρονοι εργαζόμενοι σκλάβοι στην Κίνα στην Ινδία , στο Πακιστάν, και σε όλες σχεδόν τις αναπτυσσόμενες χώρες. Επειδή υπάρχει σκληρός ανταγωνισμός των αναπτυσσομένων χωρών, με τον δυτικό κόσμο η Ευρώπη, η οποία ήταν ένα παράδειγμα προς μίμηση, για την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και το κράτος πρόνοιας, προσπαθεί με την μέθοδο του σαλαμιού να προβεί σε αφαιρέσεις. Εντωμεταξύ η απουσία αντιπάλου δέους προς τον καπιταλισμό , άφησε με ευθύνη των πολιτικών κομμάτων, συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών , το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο ασύδοτο , να κυριαρχεί ,σε παγκόσμιο επίπεδο , και να κερδοσκοπεί απομυζώντας τον ιδρώτα των εργαζομένων. Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, αφέθηκε από τους πολιτικούς των ανεπτυγμένων χωρών Η.Π.Α και Ε.Ε {λες ότι γεννήθηκαν να το υπηρετούν» να κυβερνά τον πλανήτη, χωρίς ρυθμίσεις και έλεγχο και είναι ο υπαριθμόν ένας δημόσιος κίνδυνος για τους λαούς. Τελικά ποιος κυβερνά αυτόν τον πλανήτη; Οι πολυεθνικές {τραπεζίτες, χρηματιστές μπίζνεσμεν και μεγαλομέτοχοι, ή οι λαοί, των οποίων στερούν τα δικαιώματα, στις ανεπτυγμένες χώρες, αλλά και ληστεύουν τις πρώτες ύλες στις υπανάπτυκτες, και τους φορτώνουν με δάνεια, όπου δεν μπορούν να αποπληρώσουν όπως σήμερα η Ευρωπαϊκή, αλλά καθυστερημένη και διεφθαρμένη Ελλάδα, και προσφεύγουν στο ληστρικό Δ.Ν.Τ . Εντωμεταξύ δεν υπάρχει αρκετή αντίσταση από την σημερινή ψυχορραγούσα αριστερά ούτε εναλλακτικό πρόγραμμα εξουσίας. Τα κοινωνικά κινήματα που έπαιρναν κατά πόδας τις 8 πλουσιότερες χώρες, όταν συνεδρίαζαν, δείχνει να ατόνησαν ακαίρως προσκαίρως. Λύσεις μαγικές δεν υπάρχουν στην πολύπλοκη σύγχρονη πραγματικότητα. Είναι σίγουρο ότι δεν είναι ελκυστικό ούτε το μαρξιστικό ευαγγέλιο, ιδίως όπως εφαρμόστηκε στις χώρες που κατέρρευσαν. Η ζωή όμως δεν έχει αδιέξοδα, και οι λύσεις βρίσκονται από αυτούς που είναι πρωτοπόροι διανοητές και αγωνιστές.