ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Θλίψη πάνω στην πόλη
«Τον άντρα μούσα τον πολύτροπο, να μου ανιστορήσεις, που βρέθηκε ως τα πέρατα του κόσμου να γυρνά, αφού της Τροίας πάτησε το κάστρο το ιερό». {Ομήρου Οδύσσεια}
Η σκληρότητα της εποχής μας φέρνει το άγχος, το στρες , την κατάθλιψη ,και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του παγκόσμιου οργανισμού υγείας, {ΠΟΥ} το 2020, σχεδόν το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού θα πάσχει από κατάθλιψη. Δεν είναι τυχαία αυτή η διαπίστωση διότι φαίνεται και στην πράξη, όταν
δύο συνάνθρωποι μας Χανιώτες, αποφάσισαν και έβαλαν τέρμα στην ζωή τους, στην πόλη μας, μέσα σε μία εβδομάδα. Ο ένας άνδρας ετών 42, έδεσε τον εαυτόν του με αλυσίδες στο κάθισμα του αυτοκινήτου του, και φούνταρε στα χειμωνιάτικα παγωμένα νερά στο λιμάνι της Σούδας. Ο άλλος άνδρας ετών 60, σύμφωνα με το τοπικό δελτίο ειδήσεων , πήρε δηλητήριο για να αυτοκτονήσει. Καθώς νοσηλευόταν στην παθολογική κλινική του νοσοκομείου Χανίων, ξέφυγε του ελέγχου, και έπεσε από την ταράτσα του κτιρίου. Στο προαύλιο του νοσοκομείου το πάρκιν ήταν γεμάτο αυτοκίνητα , κόσμος πήγαινε και ερχόταν, και ο ήλιος άρχισε να λάμπει βγάζοντας τις πρώτες αχτίνες του. Η ζωή και ο θάνατος πηγαίνουν αντάμα , και ένας ακόμη συνάνθρωπος μας, κειτόταν νεκρός αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο έδαφος. Οι αυτοκτονίες θα πρέπει να είναι ένα ηχηρό καμπανάκι για την κοινωνία. Για τον τρόπο ζωής μας για τις αξίες μας. Οδυνηρή αυτή η πραγματικότητα της αυτοχειρίας των συνανθρώπων μας. Η μελαγχολία της εποχής μας ,το στρες τα αδιέξοδα και οι δυσκολίες της ζωής, κάνουν τον άνθρωπο να αισθάνεται εκμηδενισμένος. «Ο άνθρωπος στον καπιταλισμό είναι η εικόνα και η ομοίωση του μοναχικού εμπορεύματος». Ο ατομικισμός, η απομόνωση , η έλλειψη επαφής αλληλεγγύης και ανθρωπισμού, έχουν ως σύμπτωμα τον «καριωτακισμό» , μία ορολογία στην μελαγχολική ποίηση, την οποία έφερε η αυτοχειρία του Χανιώτικης καταγωγής ποιητή Κώστα Καρυωτάκη, στην Πρέβεζα στην εποχή του μεσοπολέμου, είναι που σπρώχνει τους ανθρώπους, σε απονενοοημένα διαβήματα. Η ζωή ούτως ή άλλως είναι μία ανθρώπινη οδύσσεια, ένα ταξίδι «γεμάτο περιπέτειες γεμάτο γνώσεις» όπως είπε και ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Δεν την αντέχουν όμως όλοι , να την ζήσουν με τις ανηφόρες τις κατηφόρες ,τις πίκρες, τα πένθη τις συμφορές ,αλλά και τις λιγότερες ίσως χαρές. Μήπως πρέπει κάποια στιγμή να σκεφτούμε τα λόγια του ποιητή; Ότι παίρνουμε την ζωή μας λάθος και να αλλάξουμε ζωή;
Οι ψυχίατροι αναφερόμενοι στις αυτοκτονίες λένε ότι ¨«Συνήθως οι γυναίκες προβαίνουν σε λιγότερες αυτοκτονίες ,και σε περισσότερες απόπειρες. Ενώ οι άνδρες όταν αποφασίσουν αυτοκτονούν οριστικά».