Ο κορυφαίος αριστερός διανοούμενος -ιστορικός -καθηγητής πανεπιστημίου Χάουαρντ Ζιν αυτοβιογραφείται.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ Ένα χρόνο μετά το θάνατο του Χάουαρντ Ζιν 28-1-2010 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αιώρα» η αυτοβιογραφία του. Ο Χάουαρντ Ζιν τάραξε την κοινή γνώμη της Αμερικής, όταν έγραψε από την δική του ανατρεπτική σκοπιά την «ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΩΝ ΗΠΑ».
Στην Ελλάδα ο ηθοποιός Άγγελος Αντωνόπουλος ανέβασε ένα θεατρικό έργο του με τίτλο ¨ «Ο ΜΑΡΞ ΣΤΟ ΣΟΧΟ» όπου το απολαύσαμε, όταν ήρθε πριν τρία περίπου χρόνια στην πόλη μας.
«Δεν μπορείτε να μείνετε ουδέτεροι σε ένα τραίνο που κινείται είναι ο υπότιτλος της αυτοβιογραφίας του», όπου δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα.
«Μπήκα στη πολεμική αεροπορία αρχές του 1943-είκοσι χρονών-έτοιμος να πολεμήσω τους ναζί».Ένα βράδυ μας ξύπνησαν στη 1π.μ και είπαν ότι έπρεπε να ετοιμαστούμε για μια ακόμη αποστολή. Δεν ήταν όπως στις ταινίες ,όπου ο Ρόμπερτ Τέιλορ σηκώνεται από το κρεβάτι, ορμάει στο πιλοτήριο και φεύγει. Πέντε ώρες πέρασαν από το ξύπνημα μέχρι την απογείωση ,την αυγή. Ο αρμόδιος αξιωματικός μας ενημέρωσε για την αποστολή. Επρόκειτο να βομβαρδίσουμε μια μικρή πόλη ονόματι Ρουαγιάν κοντά στο Μπορντό, στις ακτές του Ατλαντικού. Κοιταχτήκαμε ¨Να βομβαρδίσουμε μια Γαλλική πόλη; Τα συμμαχικά στρατεύματα είχαν ήδη περάσει στη Γαλλία , είχαν μπει για καλά στη Γερμανία. Η εξήγηση δόθηκε¨ υπήρχαν μερικές χιλιάδες, Γερμανοί στρατιώτες που είχαν καταφύγει ,στη Ρουαγιάν περιμένοντας να τελειώσει ο πόλεμος, κι εμείς έπρεπε να τους βγάλουμε από τη μέση. Και δεν θα είχαμε στη βομβοθήκη μας, το σύνηθες φορτίο από δώδεκα βόμβες ισοπέδωσης βάρους διακοσίων κιλών η κάθε μία. Αντ`αυτού κάθε βομβοθήκη είχε κάτι καινούργιο: 30 κάνιστρα, 45 κιλών το καθένα, με πηχτή βενζίνη -κολώδες πυρ. Δεν χρησιμοποιούσαν τη λέξη, αλλά πολύ μετά τον πόλεμο συνειδητοποίησα ότι επρόκειτο για πρώιμη χρήση ναπάλμ. Έτσι καταστρέψαμε τις Γερμανικές δυνάμεις, «1200 ιπτάμενα φρούρια» βομβάρδισαν αρκετές χιλιάδες Γερμανούς στρατιώτες}-καθώς και τον Γαλλικό πληθυσμό της Ρουαγιάν. Μετά τον πόλεμο, διάβασα ένα άρθρο του ανταποκριτή των “New York Times” στην περιοχή ¨ «περί τους 350 αμάχους ζαλισμένοι ή πληγωμένοι σύρθηκαν από τα ερείπια και είπαν αργότερα ότι η αεροπορική επίθεση ήταν μια κόλαση που ποτέ δεν μπορούσαμε να φανταστούμε».
Στα ύψη από τα οποία κάνα με το βομβαρδισμό 8-9 χιλιάδες μέτρα δεν βλέπαμε κόσμο δεν ακούγαμε κραυγές, δεν βλέπαμε αίμα και κομμένα μέλη. ΣΣ Εδώ να σημειώσουμε ότι και σήμερα σχεδόν εβδομήντα χρόνια αργότερα οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές, που εξαπέλυσαν δύο πολέμους στο Ιράκ , έσπειραν τον όλεθρο και την καταστροφή, και σκόρπισαν τον θάνατο από τα αεροπλανοφόρα τους, πατώντας μόνο κουμπιά , και χωρίς να έχουν επαφή με τα θύματα του πολέμου, ή σκόρπισαν τον θάνατο , από το ύψος των καταδιωκτικών αεροπλάνων φάντομς. «Ψηλά στον ουρανό εγώ «έκανα τη δουλειά μου». – η εξήγηση που δίνεται σε όλη την ιστορία, κάθε φορά που οι πολεμιστές διαπράττουν φρικαλεότητες ο πόλεμος τελείωσε σε τρείς βδομάδες. δεν άκουσα κανένα να αμφισβητεί την επιδρομή στο Ρουαγιάν , το γιατί ήταν απαραίτητη. Ούτε εγώ την αμφισβήτησα. Δεν θα μου περνούσε από το μυαλό να σηκωθώ εκείνο το πρωί, καθώς γινόταν η ενημέρωση και να ρωτήσω; Γιατί σκοτώνουμε κι άλλο κόσμο αφού ο πόλεμος τελειώνει; Η Ρουαγιάν ήταν ένα γεγονός ήσσονος σημασίας. Ο βομβαρδισμός της Δρέσδης από Βρετανικά και Αμερικάνικα αεροσκάφη σκότωσε τουλάχιστον 35.000 ,ίσως μέχρι και 100.000 ανθρώπους. Εμπρηστικές βόμβες αφαίρεσαν όλο το οξυγόνο από την πόλη, φέρνοντας θυελλώδεις ανέμους, που έκαναν τις φλόγες να λυμαίνονται στου δρόμους, σε αυτό το φαινόμενο που ονομάστηκε πύρινη λαίλαπα. Ο βομβαρδισμό των εργατικών συνοικιών των γερμανικών πόλεων-με φόρο αίματος που έφτασε ίσως το μισό εκατομμύριο νεκρούς- υπήρξε συνειδητή επιλογή του Ουίνστον Τσώρτσιλ και των συμβούλων του ,με την οποία συμφώνησε η αμερικάνικη ανώτερη διοίκηση για να σπάσει το ηθικό του γερμανικού έθνους. Όσο περισσότερο διάβαζα τόσο περισσότερο σκεπτόμουν το β/ παγκόσμιο πόλεμο , τόσο ενισχυόταν η πίστη μου ότι η ατμόσφαιρα του πολέμου αποκτηνώνει όλους τους εμπλεκόμενους, γεννάει ένα φανατισμό, στον οποίο ο αρχικός ηθικός παράγοντας θάβεται κάτω από την σωρεία των αγριοτήτων που διαπράττονται από όλες τις πλευρές».
ΠΗΓΗ «Κυριακάτικη Ε» «Περιοδικό ΕΠ7ΤΑ»