ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ
Και περπατούσε βουβός και αμίλητος
στο δρόμο του πεπρωμένου του.
Δεν είχε φίλο κανένα, για να κλάψει στον ώμο του.
Ήταν σκοτεινός και απόμακρος.,
Βάδιζε με βλέμμα απλανές, κοιτάζοντας
το κενό.
Με ψυχή παγωμένη, και βήματα χαμένου
στην σκοτοδίνη, ανέβηκε περπατώντας στις σκάλες
του πιο ψηλού κτιρίου της πόλης. Ανέβηκε στην
ταράτσα έτοιμος, να πέσει στο κενό.
Από κάτω το πλήθος ,μαζεύτηκε κοιτάζοντας περίεργα.
Μερικοί φώναζαν γελώντας με αναίδεια.
«Τι κάθεσαι και δεν πέφτεις, πέσε γρήγορα».
Αυτός ακούγοντας τις φωνές του πλήθους, συνήλθε.
Πριν προλάβει η πυροσβεστική, να απλώσει τα δίχτυα
άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες.
Πλησιάζει στο πλήθος και τους συστήνεται.
«Γεια σας είμαι ηθοποιός, και έπαιζα θέατρο».
Με το χέρι του έβγαλε το καπέλο του ,το γύρισε
ανάποδα και το έτεινε προς το πλήθος.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ