ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ Ο κυρ Βασίλης ζούσε με την πολυμελή οικογένεια του και την αγελάδα του στο ορεινό χωριό του. Το σπίτι του ήταν μικρό και στενόχωρο. Ο ίδιος αναγκαζόταν να κοιμάται τα βράδια σένα μικρό δωμάτιο ας τον πούμε στάβλο, με την αγελάδα του. Η γυναίκα του η Αφροδίτη είχε πάρει δύο από τα εφτά παιδιά τους μαζί της, στο κρεβάτι τους και δεν υπήρχε χώρος για τον κυρ Βασίλη. Το πιθανότερο ήταν ότι ήθελε να απομακρύνει τον άντρα της από το κοινό τους κρεβάτι, γιατί με το πρώτο σμίξιμο έπιανε παιδί. Δεν ήθελε άλλα παιδιά η φτωχή γυναίκα. Είχε εφτά παιδιά, μα της είχαν πεθάνει και τρία μόλις τα γέννησε. Μια νύχτα εκεί που ήταν ξαπλωμένος και τον είχε πάρει ο ύπνος, η αγελάδα τους ήταν φαίνεται πεινασμένη και μετακινήθηκε βίαια. Έπαιξε μια κουτουλιά στον σκοτάδι κι όπως σηκώθηκε από το κρεβάτι όρθιος πήρε τον Βασίλη στο πρόσωπο και του έβγαλε το δεξί μάτι. Πλημμύρισε στα αίματα κι έγινε χαμός. Από εκείνη την ημέρα τον κυρ Βασίλη τον έπιασε μια βαθιά θλίψη. Δεν θέλησε να μείνει άλλο στο χωριό του. Ήταν και η εποχή της μετακατοχικής εξόδου των χωρικών προς τις πόλεις και η γενικευμένη αστυφιλία. Μετακόμισαν στην πόλη μας οικογενειακώς. Αλλά φτώχεια στο χωριό, χειρότερη φτώχεια και στην πόλη. Ο κυρ Βασίλης για να κερδίζει τα στοιχειώδη και να τρέφει την οικογένεια έπρεπε να γυρίζει φορτωμένος με τρόφιμα κάθε βράδυ στο σπίτι. Διαφορετικά υπήρχε μπόλικη μουρμούρα, εκνευρισμός και καμιά φορά είχαν υψωμένους τόνους και βρισιές. Πάλι καλά που βρήκε κι αυτήν την δουλειά, του πλανόδιου παγωτατζή. Στην αρχή ζορίστηκε να κάνει αυτό το επάγγελμα, για να μη τον κοροϊδεύουν οι χωριανοί του, όταν τον έβλεπαν στους δρόμους να πουλάει παγωτά. Αλλά ¨ «ανάγκα και οι θεοί πείθονται.» Όταν άφηνε το χωριό του ο κ. Βασίλης με την οικογένεια του μερικοί κακεντρεχής χωριανοί έλεγαν ότι οι κόρες του θα καταντήσουν¨ «πουτάνες στην πόλη.» Δοξάζει το Θεό ο φτωχός πλην τίμιος χωρικός όμως, γιατί έκαναν ότι μπορούσαν όλοι τους, αλλά τόσο χαμηλά δεν θα ξέπεφταν ποτέ.